Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

«Αγαπητή Ελένα» της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια από την ομάδα «Νάμα» στο θέατρο «Επί Κολωνώ»


     Με ζητήματα ευσυνειδησίας, ηθικής αλλά κυρίως σταθερότητας και συνέπειας σε αρχές και αξίες καταπιάνεται το θεατρικό έργο της Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια «Αγαπητή Ελένα» και παρά το γεγονός ότι παρεκτρέπεται σε μεγαλόστομες γενικολογίες και σχηματικά ασαφή συμπεράσματα, δίνει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη να εστιάσει σε οικουμενικές αλήθειες. Η ειρωνική φιλική προσφώνηση του τίτλου υπονομεύει την προδιάθεση του αναγνώστη/ακροατή/θεατή. Γιατί κάθε άλλο παρά αγαπητή είναι η καθηγήτρια η οποία αρνείται να συνεργαστεί στην παρατυπία που της προτείνεται. Στο μικρόκοσμο της Ρωσίδας συγγραφέως, το εξέχον περιστατικό αμβλύνεται παίρνοντας προεκτάσεις που το προωθούν από προσωπική αναμέτρηση σε διαμάχη χάσματος γενεών. Το κλειδί το οποίο προσπαθούν ν’ αποσπάσουν με κάθε θεμιτό κι αθέμιτο μέσο οι μαθητές που εισβάλλουν στο διαμέρισμα της καθηγήτριας, ανάγεται σε αντικείμενο – έκσταση πυροδοτώντας την έναρξη αλυσίδας δράσεων – αντιδράσεων. Το σαλόνι θα μετατραπεί σε πεδίο μάχης και σύντομα οι αληθινές προθέσεις των προσώπων θα αποκαλυφθούν. Τα δύο «στρατόπεδα» μένουν αμετακίνητα το καθένα στις απόψεις του και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτα επώδυνη ωθώντας τις καταστάσεις στα άκρα. Η τερματική σκηνή του «μεγάλου ναι» ή του «μεγάλου όχι» κορυφώνει το σασπένς για να αποδείξει εντέλει τη ματαιότητα αυτής της διένεξης. Η σύγκρουση δεν έχει νικητή. Στην πραγματικότητα κανείς δεν πετυχαίνει το στόχο του. Σημασία άλλωστε δεν έχει πλέον σε ποια χέρια βρίσκεται το κλειδί ούτε τι θα ακολουθήσει την επόμενη μέρα αλλά ο θόρυβος και τα σημάδια που άφησε όταν ακούστηκε ηχηρά η αλήθεια του καθενός.
      Ρέουσα και λειτουργική η μετάφραση που υπογράφουν η Βικτώρια και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη στήνει με ρεαλιστική ακρίβεια καρέ-καρέ τα επεισόδια της δράσης και διαχειρίζεται με υποδειγματικό τρόπο την αυξομείωση των εντάσεων και τη διάρκεια των σιωπών. Το σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου που επιμελείται και τα κοστούμια, δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια. Καίριοι οι φωτισμοί του Αντώνη ΠαναγιωτόπουλουΗ Αριέττα Μουτούση υποδύεται με συνέπεια την Ελένα χωρίς εκπλήξεις βαδίζοντας στην ασφάλεια της γνώριμης υποκριτικής της υφολογίας. Ο Γιάννης Λεάκος (Βαλόντια), ο Δημήτρης Σαμόλης (Πάβελ), ο Χρήστος Κοντογεώργης (Βίτια) και η Ηρώ Πεκτέση (Λιάλια) ευθυγραμμίζονται για να συγκροτήσουν το «αντίπαλο δέος» ενώ αποδίδουν με κινήσεις ακρίβειας τα χαρακτηριστικά των ηρώων.