Τράπεζες, λογαριασμοί και δουλειά
Σύνταξη πείνας στα πεθερικά
Πολιτικοί με υποσχέσεις και «θα»
Και ο μισθωτός το κεφάλι χτυπά!
Να μαγειρέψεις πες μου τι
Να κλαίει συνέχεια το παιδί
Να σε μουντζώνουν στο φανάρι
Όλη η Αθήνα να μπλοκάρει
Αλ-Μπατίρι…Τσούζ
Με τέτοιους αρχηγούς
Που τάζουνε λαγούς
Φωνάξτε όλοι …Τζούς!
(από το εναρκτήριο τραγούδι της παράστασης, στους ρυθμούς της επιτυχίας της Άλκηστης Πρωτοψάλτη «Πάμε Χαβάη»)
Η επιθεώρηση παραμένει, παρά τον αδυσώπητο ανταγωνισμό της τηλεόρασης, ένα από τα λαοφιλέστερα είδη θεατρικής έκφρασης με μεγάλη και πλούσια ιστορία, με στιγμές ακμής αλλά και στάδια φθίνουσας πορείας. Δεν είναι κοινότυπο να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια, το είδος συχνά αποπροσανατολίζεται αντικαθιστώντας τον οξύ σατιρικό λόγο, που είναι το κύριο συστατικό της με κοινότυπα, απλοϊκά και ανούσια πειράγματα, χοντροκομμένα αστεία, έναν ασαφή, επιδερμικό και ανώδυνο κωμικό λόγο. Συρρικνώνεται η πολιτική σάτιρα και τα βέλη εστιάζουν στο τηλεοπτικό τοπίο, κυρίως σε πρόσωπα αναγνωρίσιμα στο κοινό. Τα κείμενα, όμως, αδυνατούν να διαμορφωθούν μέσα από συνθετότερες μορφές λόγου, μεταλλάξεις και ευφυή λογοπαίγνια, παρατακτικές ή ανατρεπτικές συντάξεις. Αναπαράγουν τις αδυναμίες της τηλεοπτικής γραφής και μένουν στην επιφάνεια.
Σχολιασμός της επικαιρότητας σημαίνει ανάλυση, καταγγελία των αθέατων αιτιών των δεινών και παρωδία των υπευθύνων. Η έλλειψη πρωτοτυπίας (συρραφή παρωχημένων ιστοριών) και ο γενικός πολιτικός σχολιασμός δεν κατορθώνουν να δημιουργήσουν έναν ευφυή συνειρμικό και αιχμηρό λόγο που να καθρεφτίζει τα τρέχοντα γεγονότα, να ανοίγει διάλογο αντιπαράθεσης, να μάχεται το κατεστημένο. Αναμενόμενες ατάκες, προβλέψιμη εξέλιξη του νούμερου, έλλειψη εκπλήξεων και ανατροπών, συχνές επαναλήψεις, άτεχνη χρήση της αθυροστομίας. Ωστόσο, κάθε παραγωγή ακολουθεί τις δικές της αισθητικές αντιλήψεις και αποσκοπεί στη προσέλκυση του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Κανένα είδος θεάτρου δεν είναι υποδεέστερο και καθένα κρίνεται με βάση τους στόχους που θέτει.
Η παράσταση
Στο ασφυκτικά γεμάτο θέατρο «Αθήναιον», ο κόσμος φαίνεται να διασκεδάζει παρακολουθώντας ένα ανάλαφρο και χαριτωμένο θέαμα, χαλαρώνοντας και ξεχνώντας τις έγνοιες της ημέρας. Ο τίτλος της παράστασης «Αλ-Μπατίρι…Τσούζζ», παράφραση του τίτλου της τηλεοπτικής εκπομπής του Λάκη Λαζόπουλου «Αλ-Τσαντίρι Νιούζ», αποτελεί ένα ευφυές σχόλιο για την ευτελή οικονομική κατάσταση του νεοέλληνα, που επιβιώνει με πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, και προϊδεάζει το κοινό για μια ανελέητη επίκριση του συστήματος.
Άρτια επιμελημένος και λειτουργικός ο σκηνικός χώρος που διαμόρφωσε ο Κάρολος Ρωμούσης. Πολυτελές φεριμπότ, χρώματα, ιδέα από εξωτικά νησιά, άρωμα καλοκαιριού. Σε φόρμα το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου, με όμορφα και λυγερά κορίτσια, ντυμένα Χαβανέζες. Οι μελωδίες του Ζακ Ιακωβίδη δρουν ευεργετικά σε χαλαρές στιγμές της δράσης ενώ οι στίχοι των τραγουδιών ενισχύουν σημαντικά πολλά αδύναμα νούμερα. Οι ζωηροί και πολύχρωμοι φωτισμοί του Ηλία Βακάκη παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις παρλάτες και τα σύντομα σκετς.
Στα αδύναμα κείμενα επικεντρώνονται, για άλλη μια φορά, οι παρατηρήσεις. Η έκρηξη του κωμικού, το φυσικό και αβίαστο ξέσπασμα γέλιου, προκαλείται από γνωστά ανέκδοτα, διαφημιστικά σλόγκαν και λιγότερο από αναφορές στις καταστάσεις που στηλιτεύονται. Ο προσανατολισμός δεν απουσιάζει αλλά ενσωματώνεται στο συνεχή καταιγισμό των πληροφοριών που απαιτεί ταχύτητα, εμμονές στα πρόσωπα, γοργή μεταπήδηση από το ένα θέμα στο άλλο. Ωστόσο, η γραφή των Ντίνου Σπυρόπουλου-Μάνου Τσότρα δεν αγνοεί τη σημαντικότητα και την εγγύτητα κάποιων καταστάσεων έναντι άλλων. Η αιχμηρή αναφορά συμπυκνώνεται σε δύο ή τρεις ατάκες μέσα σε ένα νούμερο, δεν αναλύεται αλλά σχολιάζεται με την αυτοσχεδιαστική δεινότητα των ηθοποιών (κλοουνίστικες κινήσεις, σαρκαστικό ύφος, πάγωμα βλέμματος, μιμική, εκφραστικές εναλλαγές). Με καίριες αναφορές και έντονα υπαινικτικό λόγο είναι γραμμένα τα κείμενα «Ο Ρουφιάνος του Μάκη» και «Κάτσε κάτω από την ντόπα».
Η επικαιρότητα τροφοδοτεί τους συγγραφείς με θέματα που θα μπορούσαν να τους απασχολούν συνολικά και όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα και περιστατικά. Η υπερβολή, οι καρικατούρες, ο χλευασμός και η ανόητα κραυγαλέα διόγκωση τους, έχω την αίσθηση, ότι συμβάλλει στην καλλιέργεια στερεότυπων και στη φοβία του διαφορετικού. («Albanian Story», «Κουνημένος Γάμος»).
Η επιτυχία της επιθεώρησης στηρίζεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, στην ικανότητα επικοινωνίας των ηθοποιών με το κοινό. Οι συντελεστές ανταποκρίνονται με κέφι και ζωηρή διάθεση. Άπλετο γέλιο χαρίζουν στο σύντομο σκετσάκι «Τα χούφταλα», ο Κώστας Τσάκωνας και ο Μιχάλης Μόσιος, που υποδύονται δυο απίστευτες φιγούρες γερόντων. Τα τσακωνικά ανέκδοτα, όμως, χρειάζονται κάποια…επεξεργασία, ανανέωση ή και…απάλειψη καθώς απειλούν επικίνδυνα τις τρίχες της κεφαλής μας.
Ο Στάθης Ψάλτης στο «Αλ-Μπατίρ» με ακαταμάχητο αυτοσχεδιαστικό οίστρο οργιάζει σε ένα δομημένο παραλήρημα και αποφεύγει τις παλαιότερες άμετρες δραματικές κορώνες. Η Χριστίνα Ψάλτη («Σταυρώστε τη») χρειάζεται να αναπτύξει και να εξελίξει περισσότερο τα εκφραστικά της μέσα ώστε να μην περιορίζεται μόνο σε εξωτερικά χαρακτηριστικά, όπως η ψιλή τσιριχτή παιδαριώδης φωνή. Πληθωρικός με σκηνική άνεση και αμεσότητα ο Βασίλης Ζωνόρος («Μην ανοίξεις»), ολοκληρωμένες κωμικές φιγούρες που βγάζουν πολύ γέλιο πλάθουν ο Τάσος Πεζιρκιανίδης και ο Γιάννης Καπετάνιος. Ο Ντίνος Σπυρόπουλος και ο Μάνος Τσότρας επενδύουν στις μεταμφιέσεις τους και εξασφαλίζουν ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα. Η Τίσα Βασιλάκη και η Μαρία Συκιανάκη συμπληρώνουν με την ξεχωριστή παρουσία τους ένα ενδιαφέρον καστ.
Το σύντομο δεύτερο μέρος, μετά το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα, αναλώνεται στην παρωδία των τηλεοπτικών παρατράγουδων (Αννίτα, Κάτμαν, Μαλάμω, Εθνικός Σταρ) αλλά και ζευγαριών που απασχόλησαν τη μεσημεριανή ζώνη της μικρής οθόνης (Γαλάτης, Αλίκη-Πασχάλης, Κούγιας-Εύη). Αξέχαστος θα σας μείνει ο Στάθης Ψάλτης ντυμένος Emo, Ισπανός pop star της Eurovision και…Καλομοίρα!
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Αλ-Μπατίρι…Τσούζζ» των Ντίνου Σπυρόπουλου-Μάνου Τσότρα
Επιθεώρηση από τις επιχειρήσεις θεάματος Μάρκου και Θύμιου Τάγαρη
Σκηνοθεσία – Χορογραφίες : Φώτης Μεταξόπουλος
Μουσική : Ζακ Ιακωβίδης
Σκηνικά : Κάρολος Ρωμούσης
Φωτισμοί : Ηλίας Βακάκης
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί : Στάθης Ψάλτης, Κώστας Τσάκωνας, Μιχάλης Μόσιος, Γιάννης Καπετάνιος, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Βασίλης Ζονώρος, Ντίνος Σπυρόπουλος, Χριστίνα Ψάλτη, Μάνος Τσότρας, Τίσα Βασιλάκη και Μαρία Συκιανάκη
Χορεύει το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου : Βαρβάρα Συργιάννη, Ζωζώ Κυβεριώτη, Σάρα Ελευθεριάδη, Μαρία-Χριστίνα Ντάντε, Κατερίνα Μηλιώνη, Έλενα Μιχαήλ και Δήμητρα Αντωνάτου
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Πατησίων 55, τηλ. 210 82 14 000
Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21.30, Σάββατο 19.00 (λαϊκή), Κυριακή 20.30
Σύνταξη πείνας στα πεθερικά
Πολιτικοί με υποσχέσεις και «θα»
Και ο μισθωτός το κεφάλι χτυπά!
Να μαγειρέψεις πες μου τι
Να κλαίει συνέχεια το παιδί
Να σε μουντζώνουν στο φανάρι
Όλη η Αθήνα να μπλοκάρει
Αλ-Μπατίρι…Τσούζ
Με τέτοιους αρχηγούς
Που τάζουνε λαγούς
Φωνάξτε όλοι …Τζούς!
(από το εναρκτήριο τραγούδι της παράστασης, στους ρυθμούς της επιτυχίας της Άλκηστης Πρωτοψάλτη «Πάμε Χαβάη»)
Η επιθεώρηση παραμένει, παρά τον αδυσώπητο ανταγωνισμό της τηλεόρασης, ένα από τα λαοφιλέστερα είδη θεατρικής έκφρασης με μεγάλη και πλούσια ιστορία, με στιγμές ακμής αλλά και στάδια φθίνουσας πορείας. Δεν είναι κοινότυπο να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια, το είδος συχνά αποπροσανατολίζεται αντικαθιστώντας τον οξύ σατιρικό λόγο, που είναι το κύριο συστατικό της με κοινότυπα, απλοϊκά και ανούσια πειράγματα, χοντροκομμένα αστεία, έναν ασαφή, επιδερμικό και ανώδυνο κωμικό λόγο. Συρρικνώνεται η πολιτική σάτιρα και τα βέλη εστιάζουν στο τηλεοπτικό τοπίο, κυρίως σε πρόσωπα αναγνωρίσιμα στο κοινό. Τα κείμενα, όμως, αδυνατούν να διαμορφωθούν μέσα από συνθετότερες μορφές λόγου, μεταλλάξεις και ευφυή λογοπαίγνια, παρατακτικές ή ανατρεπτικές συντάξεις. Αναπαράγουν τις αδυναμίες της τηλεοπτικής γραφής και μένουν στην επιφάνεια.
Σχολιασμός της επικαιρότητας σημαίνει ανάλυση, καταγγελία των αθέατων αιτιών των δεινών και παρωδία των υπευθύνων. Η έλλειψη πρωτοτυπίας (συρραφή παρωχημένων ιστοριών) και ο γενικός πολιτικός σχολιασμός δεν κατορθώνουν να δημιουργήσουν έναν ευφυή συνειρμικό και αιχμηρό λόγο που να καθρεφτίζει τα τρέχοντα γεγονότα, να ανοίγει διάλογο αντιπαράθεσης, να μάχεται το κατεστημένο. Αναμενόμενες ατάκες, προβλέψιμη εξέλιξη του νούμερου, έλλειψη εκπλήξεων και ανατροπών, συχνές επαναλήψεις, άτεχνη χρήση της αθυροστομίας. Ωστόσο, κάθε παραγωγή ακολουθεί τις δικές της αισθητικές αντιλήψεις και αποσκοπεί στη προσέλκυση του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Κανένα είδος θεάτρου δεν είναι υποδεέστερο και καθένα κρίνεται με βάση τους στόχους που θέτει.
Η παράσταση
Στο ασφυκτικά γεμάτο θέατρο «Αθήναιον», ο κόσμος φαίνεται να διασκεδάζει παρακολουθώντας ένα ανάλαφρο και χαριτωμένο θέαμα, χαλαρώνοντας και ξεχνώντας τις έγνοιες της ημέρας. Ο τίτλος της παράστασης «Αλ-Μπατίρι…Τσούζζ», παράφραση του τίτλου της τηλεοπτικής εκπομπής του Λάκη Λαζόπουλου «Αλ-Τσαντίρι Νιούζ», αποτελεί ένα ευφυές σχόλιο για την ευτελή οικονομική κατάσταση του νεοέλληνα, που επιβιώνει με πενιχρούς μισθούς και συντάξεις, και προϊδεάζει το κοινό για μια ανελέητη επίκριση του συστήματος.
Άρτια επιμελημένος και λειτουργικός ο σκηνικός χώρος που διαμόρφωσε ο Κάρολος Ρωμούσης. Πολυτελές φεριμπότ, χρώματα, ιδέα από εξωτικά νησιά, άρωμα καλοκαιριού. Σε φόρμα το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου, με όμορφα και λυγερά κορίτσια, ντυμένα Χαβανέζες. Οι μελωδίες του Ζακ Ιακωβίδη δρουν ευεργετικά σε χαλαρές στιγμές της δράσης ενώ οι στίχοι των τραγουδιών ενισχύουν σημαντικά πολλά αδύναμα νούμερα. Οι ζωηροί και πολύχρωμοι φωτισμοί του Ηλία Βακάκη παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις παρλάτες και τα σύντομα σκετς.
Στα αδύναμα κείμενα επικεντρώνονται, για άλλη μια φορά, οι παρατηρήσεις. Η έκρηξη του κωμικού, το φυσικό και αβίαστο ξέσπασμα γέλιου, προκαλείται από γνωστά ανέκδοτα, διαφημιστικά σλόγκαν και λιγότερο από αναφορές στις καταστάσεις που στηλιτεύονται. Ο προσανατολισμός δεν απουσιάζει αλλά ενσωματώνεται στο συνεχή καταιγισμό των πληροφοριών που απαιτεί ταχύτητα, εμμονές στα πρόσωπα, γοργή μεταπήδηση από το ένα θέμα στο άλλο. Ωστόσο, η γραφή των Ντίνου Σπυρόπουλου-Μάνου Τσότρα δεν αγνοεί τη σημαντικότητα και την εγγύτητα κάποιων καταστάσεων έναντι άλλων. Η αιχμηρή αναφορά συμπυκνώνεται σε δύο ή τρεις ατάκες μέσα σε ένα νούμερο, δεν αναλύεται αλλά σχολιάζεται με την αυτοσχεδιαστική δεινότητα των ηθοποιών (κλοουνίστικες κινήσεις, σαρκαστικό ύφος, πάγωμα βλέμματος, μιμική, εκφραστικές εναλλαγές). Με καίριες αναφορές και έντονα υπαινικτικό λόγο είναι γραμμένα τα κείμενα «Ο Ρουφιάνος του Μάκη» και «Κάτσε κάτω από την ντόπα».
Η επικαιρότητα τροφοδοτεί τους συγγραφείς με θέματα που θα μπορούσαν να τους απασχολούν συνολικά και όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα και περιστατικά. Η υπερβολή, οι καρικατούρες, ο χλευασμός και η ανόητα κραυγαλέα διόγκωση τους, έχω την αίσθηση, ότι συμβάλλει στην καλλιέργεια στερεότυπων και στη φοβία του διαφορετικού. («Albanian Story», «Κουνημένος Γάμος»).
Η επιτυχία της επιθεώρησης στηρίζεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, στην ικανότητα επικοινωνίας των ηθοποιών με το κοινό. Οι συντελεστές ανταποκρίνονται με κέφι και ζωηρή διάθεση. Άπλετο γέλιο χαρίζουν στο σύντομο σκετσάκι «Τα χούφταλα», ο Κώστας Τσάκωνας και ο Μιχάλης Μόσιος, που υποδύονται δυο απίστευτες φιγούρες γερόντων. Τα τσακωνικά ανέκδοτα, όμως, χρειάζονται κάποια…επεξεργασία, ανανέωση ή και…απάλειψη καθώς απειλούν επικίνδυνα τις τρίχες της κεφαλής μας.
Ο Στάθης Ψάλτης στο «Αλ-Μπατίρ» με ακαταμάχητο αυτοσχεδιαστικό οίστρο οργιάζει σε ένα δομημένο παραλήρημα και αποφεύγει τις παλαιότερες άμετρες δραματικές κορώνες. Η Χριστίνα Ψάλτη («Σταυρώστε τη») χρειάζεται να αναπτύξει και να εξελίξει περισσότερο τα εκφραστικά της μέσα ώστε να μην περιορίζεται μόνο σε εξωτερικά χαρακτηριστικά, όπως η ψιλή τσιριχτή παιδαριώδης φωνή. Πληθωρικός με σκηνική άνεση και αμεσότητα ο Βασίλης Ζωνόρος («Μην ανοίξεις»), ολοκληρωμένες κωμικές φιγούρες που βγάζουν πολύ γέλιο πλάθουν ο Τάσος Πεζιρκιανίδης και ο Γιάννης Καπετάνιος. Ο Ντίνος Σπυρόπουλος και ο Μάνος Τσότρας επενδύουν στις μεταμφιέσεις τους και εξασφαλίζουν ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα. Η Τίσα Βασιλάκη και η Μαρία Συκιανάκη συμπληρώνουν με την ξεχωριστή παρουσία τους ένα ενδιαφέρον καστ.
Το σύντομο δεύτερο μέρος, μετά το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα, αναλώνεται στην παρωδία των τηλεοπτικών παρατράγουδων (Αννίτα, Κάτμαν, Μαλάμω, Εθνικός Σταρ) αλλά και ζευγαριών που απασχόλησαν τη μεσημεριανή ζώνη της μικρής οθόνης (Γαλάτης, Αλίκη-Πασχάλης, Κούγιας-Εύη). Αξέχαστος θα σας μείνει ο Στάθης Ψάλτης ντυμένος Emo, Ισπανός pop star της Eurovision και…Καλομοίρα!
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Αλ-Μπατίρι…Τσούζζ» των Ντίνου Σπυρόπουλου-Μάνου Τσότρα
Επιθεώρηση από τις επιχειρήσεις θεάματος Μάρκου και Θύμιου Τάγαρη
Σκηνοθεσία – Χορογραφίες : Φώτης Μεταξόπουλος
Μουσική : Ζακ Ιακωβίδης
Σκηνικά : Κάρολος Ρωμούσης
Φωτισμοί : Ηλίας Βακάκης
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί : Στάθης Ψάλτης, Κώστας Τσάκωνας, Μιχάλης Μόσιος, Γιάννης Καπετάνιος, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Βασίλης Ζονώρος, Ντίνος Σπυρόπουλος, Χριστίνα Ψάλτη, Μάνος Τσότρας, Τίσα Βασιλάκη και Μαρία Συκιανάκη
Χορεύει το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου : Βαρβάρα Συργιάννη, Ζωζώ Κυβεριώτη, Σάρα Ελευθεριάδη, Μαρία-Χριστίνα Ντάντε, Κατερίνα Μηλιώνη, Έλενα Μιχαήλ και Δήμητρα Αντωνάτου
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Πατησίων 55, τηλ. 210 82 14 000
Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21.30, Σάββατο 19.00 (λαϊκή), Κυριακή 20.30
1 σχόλιο:
mpravo re Kwstantinidi!!! Pes ta!!
Ftanei pia ayto to kakogoysto humor...
Δημοσίευση σχολίου