Γράφω πάντα στους τοίχους μηνύματα
που τα ξεφτίζουν οι πέτρες
σε πληγές πορφυρές
Γράφω τις λέξεις
έρωτας
πατρίδα
κι όλο με διώχνουν οι χαφιέδες
από το ξώφυλλο των τοίχων
Ω πόσα χέρια κουβαλώ
και μες στο θάνατο
ακόμη γράφω
φτιάχνοντας φλόγες με τους τοίχους
που τα ξεφτίζουν οι πέτρες
σε πληγές πορφυρές
Γράφω τις λέξεις
έρωτας
πατρίδα
κι όλο με διώχνουν οι χαφιέδες
από το ξώφυλλο των τοίχων
Ω πόσα χέρια κουβαλώ
και μες στο θάνατο
ακόμη γράφω
φτιάχνοντας φλόγες με τους τοίχους
(ανέκδοτο ποίημα της Κατερίνας Κατσίρη)
Η θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα» -εξαίρετο και ευφάνταστο λογοπαίγνιο που μαρτυρά και τις προθέσεις της- παρουσίασε την πρώτη της παραγωγή, το έργο «Όνειρο για δύο» του Γάλλου G. Foissy, στον πολυχώρο «Bios», τον Ιούνιο του 2008, στα πλαίσια του φεστιβάλ καλλιτεχνικών ομάδων του ΔΙΚ.ΑΝ.Ο. (Δίκτυο Ανεξάρτητων Ομάδων), ενώ στη συνέχεια έκανε περιοδεία σε θερινά εγχώρια φεστιβάλ.
Η φετινή δεύτερη πρόταση της, μας ξαφνιάζει ευχάριστα καθώς φέρνει και πάλι στο προσκήνιο την πολιτική αλληγορία του Περικλή Κοροβέση «Επιχείρησις Ιουδίθ». Το δυνατό αυτό κείμενο παραστάθηκε για πρώτη φορά από τη «Θεατρική Σκηνή» (1991-1992) σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντωνίου. Ένα πολιτικό θρίλερ; Ένα φιλμ νουάρ; Μια ερωτική σβησμένη φλόγα; Μια ιστορία που τρέχει σαν αργεντίνικο ταγκό; Σα μαύρο μπλουζ; Σαν εξτρεμιστικές εκρήξεις; Ή μήπως μια αναρχική διαμαρτυρία;
Μετά το «Τάνγκο Μπαρ», ο Περικλής Κοροβέσης, με αφορμή προσωπική ιστορία, καταθέτει ένα ισχυρά υπαινικτικό σχόλιο για τη σαθρότητα ενός συστήματος του οποίου τα θεμέλια τρίζουν. Η ελεύθερη ατομική συνείδηση αντιστέκεται στο κρατικό μονοπώλιο της νομιμότητας, καθώς το κράτος σκευωρεί χαλκεύοντας τους δήθεν τρομοκράτες-ανατροπείς του. Η πλοκή του θεατρικού έργου «Επιχείρησις Ιουδίθ» παραπέμπει σαφώς σε αυτοβιογραφικό συμβάν, στη γνωστή περιπέτεια του συγγραφέα που είχε άδικα κατηγορηθεί ως ιθύνων νους τρομοκρατικών ενεργειών. Η πρώτη γραφή έδειχνε φανερές δραματουργικές αδυναμίες, προϊόντα παρόρμησης και οργής που προκάλεσαν οι νωπές μνήμες. Μια δεύτερη επεξεργασία, δεκαεφτά περίπου χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, εστιάζει σε καίρια σημεία και αναδεικνύει τα πυκνά ιδεολογικά σημαινόμενα.
Η φετινή δεύτερη πρόταση της, μας ξαφνιάζει ευχάριστα καθώς φέρνει και πάλι στο προσκήνιο την πολιτική αλληγορία του Περικλή Κοροβέση «Επιχείρησις Ιουδίθ». Το δυνατό αυτό κείμενο παραστάθηκε για πρώτη φορά από τη «Θεατρική Σκηνή» (1991-1992) σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντωνίου. Ένα πολιτικό θρίλερ; Ένα φιλμ νουάρ; Μια ερωτική σβησμένη φλόγα; Μια ιστορία που τρέχει σαν αργεντίνικο ταγκό; Σα μαύρο μπλουζ; Σαν εξτρεμιστικές εκρήξεις; Ή μήπως μια αναρχική διαμαρτυρία;
Μετά το «Τάνγκο Μπαρ», ο Περικλής Κοροβέσης, με αφορμή προσωπική ιστορία, καταθέτει ένα ισχυρά υπαινικτικό σχόλιο για τη σαθρότητα ενός συστήματος του οποίου τα θεμέλια τρίζουν. Η ελεύθερη ατομική συνείδηση αντιστέκεται στο κρατικό μονοπώλιο της νομιμότητας, καθώς το κράτος σκευωρεί χαλκεύοντας τους δήθεν τρομοκράτες-ανατροπείς του. Η πλοκή του θεατρικού έργου «Επιχείρησις Ιουδίθ» παραπέμπει σαφώς σε αυτοβιογραφικό συμβάν, στη γνωστή περιπέτεια του συγγραφέα που είχε άδικα κατηγορηθεί ως ιθύνων νους τρομοκρατικών ενεργειών. Η πρώτη γραφή έδειχνε φανερές δραματουργικές αδυναμίες, προϊόντα παρόρμησης και οργής που προκάλεσαν οι νωπές μνήμες. Μια δεύτερη επεξεργασία, δεκαεφτά περίπου χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, εστιάζει σε καίρια σημεία και αναδεικνύει τα πυκνά ιδεολογικά σημαινόμενα.
Η παράσταση
Η σκηνοθεσία του Θόδωρου Κυριακού ακολουθεί με συνέπεια τις δομές του έργου δίνοντας έμφαση στην ένταση των στιγμιότυπων και των εξάρσεων (ερωτικών και άλλων) ενώ επιχειρεί να τοποθετήσει ευθύβολα τις απότομες αλλαγές των καταστάσεων προκαλώντας σασπένς στον θεατή. Στη δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας συμβάλλουν δυναμικά οι αισθαντικές παρεμβάσεις της υποβλητικής μουσικής σύνθεσης του Νίκου Γιούσεφ αλλά και οι ζωηροί φωτισμοί που παίζουν στην κυριολεξία με το αντιθετικό δίπολο «φως-σκοτάδι» στο ασπρόμαυρο σκηνικό της Ανθής Σοφοκλέους.
Ο Γιάννης Καρούνης (Νίκος), η Ειρήνη Μελά (Μαρία), η πληθωρική Βίβιαν Κραββαρίτη (Ιουδίθ) και ο Γιώργος Μοσκιού στο ρόλο του μπάτσου (Ντικ) «λύνουν και δένουν» σ’ ένα ατέρμονο ερωτικό παιχνίδι-γρίφο επικοινωνώντας με κοινούς σκηνικούς κώδικες.
Η σκηνοθεσία του Θόδωρου Κυριακού ακολουθεί με συνέπεια τις δομές του έργου δίνοντας έμφαση στην ένταση των στιγμιότυπων και των εξάρσεων (ερωτικών και άλλων) ενώ επιχειρεί να τοποθετήσει ευθύβολα τις απότομες αλλαγές των καταστάσεων προκαλώντας σασπένς στον θεατή. Στη δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας συμβάλλουν δυναμικά οι αισθαντικές παρεμβάσεις της υποβλητικής μουσικής σύνθεσης του Νίκου Γιούσεφ αλλά και οι ζωηροί φωτισμοί που παίζουν στην κυριολεξία με το αντιθετικό δίπολο «φως-σκοτάδι» στο ασπρόμαυρο σκηνικό της Ανθής Σοφοκλέους.
Ο Γιάννης Καρούνης (Νίκος), η Ειρήνη Μελά (Μαρία), η πληθωρική Βίβιαν Κραββαρίτη (Ιουδίθ) και ο Γιώργος Μοσκιού στο ρόλο του μπάτσου (Ντικ) «λύνουν και δένουν» σ’ ένα ατέρμονο ερωτικό παιχνίδι-γρίφο επικοινωνώντας με κοινούς σκηνικούς κώδικες.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Επιχείρησις Ιουδίθ» του Περικλή Κοροβέση
Από τη θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα»
Σκηνοθεσία : Θόδωρος Κυριακός
Μουσική σύνθεση : Νίκος Γιούσεφ
Σκηνικά – Κοστούμια : Ανθή Σοφοκλέους
Χορογραφίες – επιμέλεια κίνησης : Μυρτώ Παπαδοπούλου
Φωτογραφίες : Αθανασία Παστρικού
Επιμέλεια προγράμματος : Αλέξης Λαμπούσης
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί : Γιάννης Κουρούνης, Ειρήνη Μελά, Βίβιαν Κραββαρίτη και Γιώργος Μοσκιού
«Επιχείρησις Ιουδίθ» του Περικλή Κοροβέση
Από τη θεατρική ομάδα «πείρα(γ)μα»
Σκηνοθεσία : Θόδωρος Κυριακός
Μουσική σύνθεση : Νίκος Γιούσεφ
Σκηνικά – Κοστούμια : Ανθή Σοφοκλέους
Χορογραφίες – επιμέλεια κίνησης : Μυρτώ Παπαδοπούλου
Φωτογραφίες : Αθανασία Παστρικού
Επιμέλεια προγράμματος : Αλέξης Λαμπούσης
Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί : Γιάννης Κουρούνης, Ειρήνη Μελά, Βίβιαν Κραββαρίτη και Γιώργος Μοσκιού
ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ
Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, τηλ. 210 52 01 684
Δευτέρα – Τρίτη 21.15