Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Τα πάνω-κάτω...


«Γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από έναν επινοητικό ηλίθιο!»
Scott Adams,
Αμερικανός συγγραφέας κόμικ

Το πρώτο θεατρικό έργο του Νίκου Ποριώτη που φέρει τον τίτλο «Δε θα μείνω πολύ!», αντλεί το υλικό του από τον παρασκηνιακό κόσμο των θεατρίνων και με άφθονο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό φωτογραφίζει πραγματικές καταστάσεις διακωμωδώντας συμπεριφορές και αντιλήψεις. Καλογραμμένοι διάλογοι με ευφυές χιούμορ και αβανταδόρικες ατάκες κρατούν σε εγρήγορση τον θεατή που περιμένει την ανατροπή για να νοιώσει πως δε βρίσκεται αντιμέτωπος με μια κοινότυπη ιστορία. Η ανατροπή του φινάλε φέρνει στην κυριολεξία τα πάνω – κάτω και δικαιολογεί απόλυτα το χαρακτηρισμό «μαύρη κωμωδία» που αποδίδει άλλωστε και ο ίδιος ο συγγραφέας στο έργο του.
Η υπόθεση διαδραματίζεται στο σαλόνι ενός διαμερίσματος. Η Δήμητρα Καμαρινού, πρώην επιτυχημένη ηθοποιός και νυν άνεργη, χωρισμένη και αλκοολική, δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη ενός άγνωστου συγγραφέα ο οποίος συστήνεται ως Μιχάλης Μελάτος και της ζητά να γράψουν από κοινού και να ανεβάσουν ένα θεατρικό έργο που θα σπάσει ταμία. Δράση απρόβλεπτη με συνεχείς ανατροπές που υποστηρίζεται από δυο πολύ καλές ερμηνείες. Η Βίλη Σωτηροπούλου δίνει έμφαση στις ψυχολογικές εξάρσεις της ηρωίδας αποδίδοντας με εκφραστική ακρίβεια τόσο τους κωμικούς τόνους όσο και την απόγνωση. Ισορροπημένη ερμηνεία. Ο Νίκος Ποριώτης χρησιμοποιεί εύστοχα το στοιχείο της έκπληξης και πλάθει μια χιουμοριστική φιγούρα που δεν προδίδει εξ αρχής τις αληθινές προθέσεις του ήρωα. Ένα επιτυχημένο υποκριτικό δίδυμο σε μια ενδιαφέρουσα παράσταση η οποία λαμβάνει χώρα στον επάνω όροφο του μπαρ aPLAKAfe. Τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια υπογράφει η Ροζαμάλια Κυρίου.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Δε θα μείνω πολύ» του Νίκου Ποριώτη
Σκηνοθεσία : Ροζαμάλια Κυρίου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Βίλη Σωτηροπούλου και Νίκος Ποριώτης

aPLAKAfe
Αδριανού 1, Θησείο, τηλ. 210 32 55 552
Παρασεκεύη-Σάββατο-Κυριακή 21.00

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Όταν σβήνουν οι προβολείς...


Στο θέατρο «Βρετάνια», η παράσταση «Μη Γελάτε…είναι σοβαρό!» του Νόελ Κάουαρντ αποτελεί ιδανική επιλογή για μια βραδινή οικογενειακή διασκέδαση. Θέαμα ευχάριστο, ανάλαφρο και κωμικό, με πολυτελή σκηνικά και κοστούμια, φροντισμένα στη λεπτομέρεια, ζωηρούς ρυθμούς και κεφάτες ερμηνείες. Μια αισθητικά προσεγμένη παραγωγή, με συνέπεια και εντιμότητα ως προς τις προθέσεις της.
Το «Present Laughter», θεατρικό έργο του Άγγλου Noel Coward (1899 -1973), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον θίασο Αλεξανδράκη-Κρούσκα με τον τίτλο «Όποιος γελάσει τελευταίος» το καλοκαίρι του 1986, σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και σκηνικά-κοστούμια Διονύση Φωτόπουλου. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από τους μπελάδες που αντιμετωπίζει ένας δημοφιλής και εμφανίσιμος ηθοποιός από τον περίγυρό του, που τον κατηγορεί για εγωισμό, ματαιοδοξία, ανωριμότητα, αιώνια εφηβεία και ερωτική απληστία. Ο Γκάρυ περιβάλλεται από όμορφες γυναίκες που τον διεκδικούν, από συνεργάτες οι οποίοι ικανοποιούν τις επιθυμίες του, από αφελείς φανατικούς θαυμαστές, από την αφοσιωμένη γραμματέα του, ένα μπάντλερ και την πρώην σύζυγο αλλά νυν ατζέντισσά του! Μπερδέματα και παρεξηγήσεις θα τροφοδοτήσουν ευτράπελα στιγμιότυπα σε μια δράση όμως προβλέψιμη και επιφανειακή.
Το κείμενο, αν και στερείται δραματουργικού βάθους και ουσιαστικού προβληματισμού, διαθέτει αρετές ως προς τη δομή, την ανάπτυξη των χαρακτήρων και την εξελικτική πορεία των καταστάσεων. Γραμμένο με οξυδέρκεια, αφοπλιστική αλήθεια και απαράμιλλο χιούμορ, προκαλεί αβίαστα το μειδίαμα των θεατών. Μια φάρσα, βουλεβαρτικού τύπου, του μεσοπολέμου που στηρίζεται στο ανακάτεμα των καταστάσεων και στο ευφυολόγημα της ατάκας. Εύστοχα ο κριτικός θεάτρου Γρηγόρης Ιωαννίδης σημειώνει πως πρόκειται για καθαρό θέατρο διασκέδασης, που φλερτάρει από τη μια με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του Μεσοπολέμου και από την άλλη με τον σαμπανιζέ αφρό της ακόμα παλιότερης φάρσας της μπελ επόκ.
Η σκηνοθεσία του Γρηγόρη Βαλτινού μεταφέρει στους θεατές την ατμόσφαιρα της ιδιαίτερης γοητείας του συγγραφέα, ατμόσφαιρα κωμικών παρεξηγήσεων και λεπτεπίλεπτου χιούμορ. Στο ρόλο του Γκάρυ Έσσεντιν ο κύριος Βαλτινός κινείται στα γνώριμα χνάρια της υποκριτικής του υφολογίας. Μαζί με τη Πέγκυ Σταθακοπούλου που υποδύεται τη Λιζ Έσσεντιν, συνθέτουν ένα αρμονικό υποκριτικό ζεύγος το οποίο χαρίζει απλόχερα το γέλιο ιδιαίτερα σε κάποιες κορυφώσεις των κωμικών καταστάσεων.
Ως Μόνικα Ρηντ, η Αντιγόνη Γλυκοφρύδη προσθέτει στο ρόλο της έντονες αποχρώσεις αισθητικής και εκφραστικότητας. Ο Φώτης Σπύρου στο ρόλο του Ντόναλτ Μωλ πλάθει μια έξοχη κωμική περσόνα ομοφυλόφιλου αποφεύγοντας σε μεγάλο βαθμό την υπερβολή της καρικατούρας.
Η Τζένη Θεωνά (Δάφνη Στίλλιγκτον), ο Κώστας Φλωκατούλας (Φρεντ), ο Βύρωνας Κολάσης (Ρόμπερτ Λυπιάτ), ο Χρήστος Ευθυμίου (Μόρρις Ντίξον), η Κατερίνα Μάντζιου (Τζοάννα Λυπιάτ) και η Ιωάννα Χιώτη (Ντόροθυ Σώλμπερν) ανταποκρίνονται με άνεση στις απαιτήσεις των ρόλων τους.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Μη γελάτε…είναι σοβαρό» του Νόελ Κάουαρντ
Απόδοση – Σκηνοθεσία : Γρηγόρης Βαλτινός
Σκηνικά – Κοστούμια : Γιάννης Μετζικώφ
Φωτισμοί : Παναγιώτης Μανούσης
Μουσική επιμέλεια : Όλγα Λασκαράτου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Τζένη Θεωνά, Κώστας Φλωκατούλας, Αντιγόνη Γλυκοφρύδη, Γρηγόρης Βαλτινός, Πέγκυ Σταθακοπούλου, Φώτης Σπύρος, Βύρωνας Κολάσης, Χρήστος Ευθυμίου, Κατερίνα Μάντζιου και Ιωάννα Χιώτη

ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Πανεπιστημίου 7, τηλ. 210 32 21 579
Σάββατο – Κυριακή 18.15, Τετάρτη 19.30, Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 21.15

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Ιππότες της υγείας


Τα πονηρά, τα χρώματα
Τα βλαβερά αρώματα
Τροφές που ξεγελάνε
Και την υγεία μου χαλάνε.
Με το μυαλό διακρίνω
Κι ευθύς τ’ απομακρύνω.

Με τ’ αυγό μου και το φρούτο
Νιώθω της τροφής τον πλούτο!
Όσπρια, λάδι, λαχανικά,
Με δίχως συντηρητικά.
Ξηρούς καρπούς, μα και χλωρούς
Τα τρώω δίχως δισταγμούς.

(Από το τραγούδι της παράστασης «Το Σπανάκι τραγουδά για τις ωφέλιμες τροφές»)

Στον φιλόξενο πολυχώρο των εκδόσεων «Άγκυρα», τα σαββατιάτικα πρωινά, οι μικροί θεατρόφιλοι έχουν την ευκαιρία ν’ απολαύσουν μια καλοστημένη παράσταση που θα τους διασκεδάσει αλλά παράλληλα θα τους αποκαλύψει συμβουλές για μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Με πολύχρονη πορεία και εμπειρία στο παιδικό θέατρο, το Ινστιτούτο Παιδαγωγικού Θεάτρου «Θεατρομάθεια», υπό τη διεύθυνση του συγγραφέα Τάκη Χρυσούλη και της ηθοποιού Αλίκης Κατσαβού, προσφέρει υψηλής αισθητικής θεάματα που εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών, κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους, αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά και το κριτικό τους πνεύμα συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Ιδιαίτερα μέσα από το «συμμετοχικό θέατρο», οι μαθητές αναπτύσσουν τις γλωσσικές τους ικανότητες και αυξάνεται η κοινωνικότητά, η συνεργασιμότητα και η αυτοπεποίθηση της σχολικής ομάδας.
Η φετινή παράσταση έχει τίτλο «5 Σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο» και είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Άννας Βερούλη και του Νίκου Μιχαλόπουλου. Η θεατρική διασκευή του Τάκη Χρυσούλη εμπλουτίζει και διευρύνει τον αφηγηματικό ιστό της ιστορίας του βιβλίου. Εύστοχα ο κύριος Χρυσούλης πλάθει ολοκληρωμένους θεατρικούς χαρακτήρες και μέσα από ζωηρούς διαλόγους διαμορφώνει πλοκή.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Μάνος, ένα παχουλό παιδί, χαϊδεμένο από το οικογενειακό περιβάλλον, που κάνει ανεξέλεγκτα περιδρομές στο ψυγείο! Ένα βράδυ καθώς σηκώνεται διψασμένος να πιει νερό, εμφανίζονται σαν σε όνειρο μπροστά του η Γίτσα-γίτσα και η Πίτσα η Λαιμαργίτσα. Μια απίθανη και ξεκαρδιστική διαμάχη ξεσπά μεταξύ τους ενώ στο παιχνίδι εισβάλλουν πολλά από τα τρόφιμα του ψυγείου με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν δυο αντίπαλα στρατόπεδα. Ο μικρός αναλαμβάνει το ρόλο του διαιτητή και μέσα από ένα μαγικό και περιπετειώδη τρόπο γνωρίζει τα βασικά είδη ωφέλιμων τροφών και τις ιδιότητές τους και στο τέλος πείθεται ν’ αλλάξει τις διατροφικές του συνήθειες.
Η γραφή του Τάκη Χρυσούλη αποφεύγει έντεχνα το στείρο διδακτισμό και τον κίνδυνο μιας στατικότητας που θα έκανε το θέαμα πληκτικό και ανιαρό. Με ευκρίνεια και σκηνική διαύγεια διαγράφεται το γνωστό δίπολο «καλό – κακό» ή «σωστό – λάθος» που φέρνει τον ήρωα αντιμέτωπο με διλήμματα και τον παρακινεί να λάβει αποφάσεις. Η πρωτότυπη προσωποποίηση των ηρώων-τροφών και η δημιουργία σκηνών με αντιπαράθεση επιχειρημάτων και σταδιακή κορύφωση οδήγησε σ’ ένα εύρυθμο κείμενο με υποδειγματική δομή. Μέσα από τη σατιρική σύγκρουση των προσώπων, τα παιδιά αντιλαμβάνονται πλήρως το μήνυμα του λόγου που θέλει να επισημάνει το λάθος της υπερβολής και την αξία του μέτρου. Σε αυτό συμβάλλουν και οι παιγνιώδεις αλλά και έμμετροι στίχοι των τραγουδιών που ακούγονται ηχογραφημένα. Την ενορχήστρωση έχει επιμεληθεί ο Γιώργος Κωνσταντινίδης και τραγουδούν η Χαρά Μπιρμπίλη, η Άννα Παπαδημητρίου και η Αναστασία Παπαδημητρίου.
Το πολύχρωμο σκηνικό παρουσιάζει το εσωτερικό ενός ψυγείου όπου είναι ζωγραφισμένα πολλών ειδών τρόφιμα. Αστεία καρτουνίστικα σκίτσα με ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά. Μικρό, καλαίσθητο και πρακτικό σκηνικό που εύκολα μπορεί να μεταφερθεί για παραστάσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες και δήμους.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πράγματι απολαυστικές. Η Μάρω Χασιώτη υποδύεται το μικρό Μάνο και πλάθει μια έξοχη κωμική φιγούρα αποφεύγοντας τις υπερβολές. Πείθει απόλυτα ακόμα και τον πιο δύσπιστο θεατή. Η Δήμητρα Γιαννακοπούλου, σε τρεις διαφορετικούς ρόλους (Τούλα η έξυπνη γατούλα, Καρότο και Σπύρος ο Σπανάκης) ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες της μεταμόρφωσης και δεν «κουβαλάει» στοιχεία του ενός προσώπου στο άλλο. Την ίδια γραμμή ακολουθούν και η Νατάσα Κρητικού (Υγεία, Λουκάνικο και Σπάρος ο Σπαρταριστός) με τη Ελένη Βαρελτζή (Λαιμαργία, Σωσώ η Σοκολάτα και Ανέζα η Μαγιονέζα) μέσα από εκφραστικούς μορφασμούς και εναλλαγές.
Τα κοστούμια της Αμαλίας Στελλούδη, οι χορογραφίες του Μάριου Συμεωνίδη και η μουσική της Αναστασίας Παπαδημητρίου συμβάλλουν στη δημιουργία ενός άρτιου θεάματος που καθοδηγεί σκηνοθετικά η Μελίνα Παπανέστορος. Μια προσεγμένη παραγωγή.
Για να παρακολουθήσετε την παράσταση το αντίτιμο της εισόδου είναι η αγορά του ομώνυμου βιβλίου που θα προμηθευτείτε στην είσοδο του βιβλιοπωλείου ενώ στο ίδιο μέρος διατίθεται και το αντίστοιχο CD με όλα τα τραγούδια.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«5 Σωματοφύλακες κλεισμένοι στο ψυγείο» του Τάκη Χρυσούλη
Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Άννας Βερούλη και του Νίκου Μιχαλόπουλου
Από το Ινστιτούτο Παιδαγωγικού θεάτρου «Θεατρομάθεια» και τις εκδόσεις «Άγκυρα»
Σκηνοθεσία : Μελίνα Παπανέστορος
Κοστούμια : Αμαλία Στελλούδη
Χορογραφίες : Μάριος Συμεωνίδης
Μουσική : Αναστασία Παπαδημητρίου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Δήμητρα Γιαννακοπούλου, Νατάσα Κρητικού, Μάρω Χασιώτη και Ελένη Βαρελτζή

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΑΓΚΥΡΑ
Σόλωνος 124, τηλ. 210 38 37 667
Κάθε Σάββατο στις 12.30

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Γυναικείοι μονόλογοι


Η νέα παράσταση της ομάδας «Θεώρηση» που παρουσιάζεται στον εναλλακτικό πολυχώρο «Cabaret Voltaire» φέρει τον τίτλο «Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος είναι εδώ». Πρόκειται για μια σκηνική σύνθεση πέντε μονολόγων που έχουν επιλεγεί από το θεατρικό έργο του Γιώργου Μανιώτη «Γκρο πλαν». Στο ογκώδες αυτό έργο περιλαμβάνονται 64 μονόλογοι πολλοί από τους οποίους έχουν ήδη παρουσιαστεί στην ελληνική σκηνή. Συγκεκριμένα το 1998, ο Σταμάτης Κραουνάκης στήνει μια παράσταση σε συνεργασία με το «Δημοτικό Θέατρο Καβάλας» ενώ το 2006 ο ίδιος ο συγγραφέας σκηνοθετεί το «Γκρο πλαν» στο θέατρο «Φούρνος» σε σκηνογραφία Αλέκου Φασιανού.
Στο θεατρικό σύμπαν του Γιώργου Μανιώτη οι καταπιεστικοί οικογενειακοί μηχανισμοί, μορφοποιούμενοι στο πρόσωπο της Ελληνίδας μητέρας – συζύγου, δημιουργούν ευνουχισμένους πολίτες. Ο συγγραφέας, ωστόσο, δημιουργεί αρχικά οικεία, σχεδόν ευτράπελα πρόσωπα, παρασύροντας τον θεατή του σε άδολες ταυτίσεις έως ότου αποδειχθεί το αδιέξοδο της ύπαρξής τους, καταγγέλλοντας τη συλλογική προδοσία που υφίσταται ο σύγχρονος μεταπολεμικός άνθρωπος.
Πρόκειται για ένα υπαρξιακό θέατρο, αφού φέρει επί σκηνής κυρίως μέσα από τα μονολογούντα πρόσωπα, μια βαθιά κρίση αξιών, παραδεδεγμένων ιδεολογιών, κοινωνικών κανόνων και συμπεριφορών που εκφράζεται ως προσωπική αρχικά υπόθεση, δημιουργώντας ερωτήματα σχετικά με τη σχέση του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και κατ’ επέκταση με τον κοινωνικό του περίγυρο. Πίσω από μια φαινομενικά απλή και προσιτή γραφή υποκρύπτεται μια αδιαμφισβήτητη δυναμική που συνδυάζει την κοινωνική κριτική με τον αδυσώπητο σαρκασμό αλλά και τον καυστικό και συνεπώς ανηλεή σπαραγμό.
Η Μαίη Σεβαστοπούλου επέλεξε και συνδύασε κομμάτια με παρεμφερή θεματική για τη δημιουργία ενός σπονδυλωτού θεάματος που κυλάει αβίαστα και σε γοργούς ρυθμούς. Πέντε γυναίκες στα όρια νευρικής κρίσης εκφράζουν θυμούς, παράπονα και ζήλιες στους γιους, στους συζύγους, στις ερωμένες αλλά και στις φιλενάδες τους με τις οποίες φλυαρούν ακατάπαυτα στο τηλέφωνο.
Η σκηνοθετική ανάγνωση της κυρίας Σεβαστοπούλου ανέδειξε αποκλειστικά τους κωμικούς τόνους μιας κυνικής γραφής προβάλλοντας σθεναρά το χιούμορ, την εύθυμη διάσταση και τα ευτράπελα των καταστάσεων. Αυτή τη γραμμή ακολούθησαν και τα κοστούμια της Νίκης Πέρδικα με την υπερβολή και τα έντονα χρώματα που ενισχύουν το κωμικό στοιχείο τρέποντας τα πρόσωπα σε καρικατούρες.
Οι ηθοποιοί κινούνται ανάμεσα στους θεατές που κάθονται στα τραπέζια του μπαρ πίνοντας το ποτό τους. Σκηνή και πλατεία αποτελούν ενιαίο χώρο στον οποίο αναπτύσσεται ένα χαριτωμένο διαδραστικό παιχνίδι. Οι μονόλογοι συνδέονται μεταξύ τους και ο αποσπασματικός χαρακτήρας μετριάζεται. Από το ένα κείμενο στο άλλο μεσολαβούν διασκεδαστικά μουσικοχορευτικά στιγμιότυπα που εξασφαλίζουν άφθονο γέλιο. Στον κάθε μονόλογο παρεμβαίνουν στιγμιαία οι υπόλοιποι ηθοποιοί δημιουργώντας τη ψευδαίσθηση διαλόγου. Γνώριμη μέθοδος που ζωηρεύει τη δράση ώστε ν’ αποφευχθεί η πλήξη και η μονοτονία. Εύστοχη και η «συνταγή» που ακολουθείται στο φινάλε της παράστασης.
Η πληθωρική Χριστίνα Παπαβασιλείου στο μονόλογο «Η Ξανθιά», με στοιχεία κλοουνερί και μια δόση ταχυλογίας πλάθει μια έξοχη κωμική φιγούρα υστερικής ζηλιάρας που «χαζεύει» κανείς την παρουσία της με κίνδυνο όμως να χάσει σε κάποιες στιγμές τη ροή του κειμένου. Η Μαρβίνα ΠιτυχούτηΣτο Μεταίχμιο») αποδίδει με ελεγχόμενη υπερβολή και εκφραστικές χειρονομίες το παραλήρημα μιας μάνας της οποίας ο γιος επιθυμεί να γίνει συγγραφέας εγκαταλείποντας σπουδές και την προοπτική σταθερής εργασίας.
Η Μαρία ΔαβίλλαΗ Χαρτοπετσέτα») υποδύεται με σπιρτάδα και μπρίο μια κουτσομπόλα που φλυαρεί ασταμάτητα. Η Νερίνα ΖάρπαΤο παιδί μου γίνεται τέρας») διαχειρίζεται υποδειγματικά το στοιχείο της έκπληξης και αποκαλύπτει σταδιακά την αφέλεια και την άγνοια της μάνας. Η κυρία Ζάρπα ελέγχοντας τα εκφραστικά της μέσα εντοπίζει την ισορροπητική «γραμμή» που απαιτεί ο ρόλος. Πολύ καλή ερμηνεία!
Απολαυστική η Ζωή ΚατσάτουΤο Σπίτι») στον τελευταίο μονόλογο. Η κυρία Κατσάτου αποτυπώνει ευκρινώς τη μεταστροφή των συναισθημάτων της ηρωίδας με λεπτούς εκφραστικούς μορφασμούς και έμφαση στη λεπτομέρεια.
Στον ίδιο χώρο, κάθε Δευτέρα και Τρίτη παρουσιάζεται το νέο έργο της Μαίης Σεβαστοπούλου «Στου Βούξινου, στου Κίκιζα και στο Μεταξουργείο», ένα χρονικό με μορφή επιθεώρησης, όπως σημειώνει η ίδια η συγγραφέας. Η παράσταση αναφέρεται στην ιστορία του παλιού Μεταξουργείου, που από την Ελληνική Επανάσταση έως το 1960 υπήρξε η καρδιά της Αθήνας, και φθάνει μέχρι το σημερινό Μεταξουργείο, το οποίο αποτελεί μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ο κύριος Νεγρεπόντε (Γιώργος Γιανναράκος) καλείται να δώσει μια διάλεξη για την παλιά αυτή περιοχή και ξαφνικά στον ίδιο χώρο ενσκήπτουν νεαρές ηθοποιοί καθώς και μια κυρία με αλτσχάϊμερ (Μαίη Σεβαστοπούλου) διεκδικώντας η καθεμιά αυτό που της ανήκει….
Και από τις δυο παραστάσεις απουσιάζει αισθητά ένα, έστω και ολιγοσέλιδο, πρόγραμμα με πληροφοριακό υλικό για τα κείμενα, τους συγγραφείς και την εποχή τους, φωτογραφίες και βιογραφικά συντελεστών.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος είναι εδώ» του Γιώργου Μανιώτη
Από την ομάδα «Θεώρηση»
Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια : Μαίη Σεβαστοπούλου
Σκηνικά – Κοστούμια : Νίκη Πέρδικα
Τους μονολόγους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί : Μαρία Δαβίλλα, Νερίνα Ζάρπα, Ζωή Κατσάτου, Χριστίνα Παπαβασιλείου και Μαρβίνα Πιτυχούτη

CABARET VOLTAIRE
Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο, τηλ. 210 52 27 046
Τετάρτη – Πέμπτη 20.30