Αυτό το καλοκαίρι, στο θέατρο «Παρκ», συνεχίζουν με επιτυχία οι παραστάσεις της ξεκαρδιστικής σαιξπηρικής παρωδίας «Άμλετ ο Β» του Sam Bobrick, που σκηνοθέτησε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ακολουθώντας τη συνταγή του διαδραστικού θεάτρου (interactive theater). Ο Sam Bobrick, που γεννήθηκε στο Σικάγο, έχει γράψει αρκετά έργα ανάμεσα στα οποία διακρίνονται τα : «Norman is that you?», «Murder at the Howard Johnson’s», «Wall’s Cafi», «Weekend Comedy», «Death in England» και «Hamlet Two». Ο «Άμλετ ο Β» είναι μια ανελέητη παρωδία του διαχρονικού αριστουργήματος του Σαίξπηρ κατά την οποία τίποτα δε μένει όρθιο. Όλα διακωμωδούνται, οι χαρακτήρες αλλοιώνονται και οι καταστάσεις οδηγούνται σε ακραίες εξελίξεις αποδεικνύοντας πόσο επικίνδυνα κοντά συνυπάρχουν το τραγικό με το κωμικό και πόσο εύθραυστες είναι οι σκηνικές ισορροπίες.
Αν το κοινό ανταποκριθεί με ευκολία και συμμετέχει ενεργά στα επί σκηνής τεκταινόμενα, η παράσταση έχει τη δυνατότητα, κυριολεκτικά, ν’ απογειωθεί! Η δράση δεν περιορίζεται στο σκηνικό χώρο, αλλά, απλώνεται και στην πλατεία. Από τον αυτοσχεδιαστικό οίστρο των συντελεστών και τη διάθεση του κόσμου, η διάρκεια της παράστασης μπορεί να παραταθεί ή να διεκπεραιωθεί σε λιγότερο χρόνο, αν οι θεατές δε φανούν πρόθυμοι να γίνουν «συνένοχοι». Ο θίασος αμβλύνεται και αμβλύνει την δυναμική της μιμήσεως, ταυτίζοντας, σε πολλές στιγμές της παράστασης, την θεατρική πράξη με τον «κοινωνικό» ρόλο των ηθοποιών και των θεατών. Ωστόσο, η παρωδία του Αμερικανού Sam Bobrick δεν υπακούει πλήρως σε διαδραστικές στρατηγικές δεδομένου ότι δημιουργεί κωμικές αποκλίσεις με επίκεντρο τους χαρακτήρες του κλασικού Άμλετ. Σύμφωνα με την κριτικό και σημειολόγο του θεάτρου Μαρίκα Θωμαδάκη, «το έργο του Bobrick ανατέμνει σε βάθος τους ρόλους και αναδεικνύει τους δρώντες του Shakespeare σε ήθη και ιδεολογήματα με τεράστια σατιρική συγκέντρωση. Μέσα από το χιούμορ των μονολόγων και των διαλόγων του έργου του, ο Sam Bobrick συνδιαλέγεται δημιουργικά με τον Shakespeare και με τους διανθρώπινους χαρακτήρες του «Άμλετ», βάσει των οποίων ουδετεροποιούνται τα θεατρικά πορτρέτα και υπογραμμίζονται με έντονους χρωματισμούς οι σκηνικές καρικατούρες».
Οι επί σκηνής αυτοσχεδιασμοί των ηθοποιών, τα πειράγματα και οι μεταξύ τους πλάκες διαμορφώνουν με τον παλιμπαιδισμό τους, ένα κλίμα χαβαλέ! Αν και σε πολλά σημεία η παράσταση κινδυνεύει ν’ αγγίξει τα όρια του γελοίου με αστεία τύπου «πήγαινε να δεις αν έρχομαι», παρείστικα ανέκδοτα εφηβικού ύφους, χοντροκομμένα αστεία, υπέρμετρη ή άστοχη δόση βωμολοχίας και κάποια προβλήματα ρυθμού, το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό! Η τρελή παρέα του αφελή και φοβητσιάρη Άμλετ αποτελείται από τη τζάνκι Οφηλία που καπνίζει ασταμάτητα μπάφους, τραγουδάει και χορεύει νέγρικους ραπ ήχους, το γκέι Λαέρτη που πηγαίνει στο Παρίσι να σπουδάσει μανικιούρ-πεντικιούρ, την αλλοπαρμένη Γερτρούδη που δε διστάζει να σμίξει με το γιο της, τον ατσούμπαλο, γκαφατζή αδελφοκτόνο βασιλιά Κλαύδιο, τον ωραιοπαθή Γκλίντενστερν, το λαίμαργο Ρόζενγκραντς, το δολοπλόκο Πολώνιο και τον ζωηρό Οράτιο. Οι ατάκες του φαντάσματος του πατέρα του Άμλετ καθώς και η σκηνή με τους νεκροθάφτες να παίζουν μουσική με τα εργαλεία του επαγγέλματός τους, χαρίζουν άφθονο γέλιο.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης υποστηρίζει με άνεση και αυτοσχεδιαστική ευχέρεια το ρόλο του Άμλετ. Ως Οφηλία, η Έφη Μουρίκη, με υπερβολή αλλά και βιτριολικό χιούμορ πλάθει μια άκρως κωμική φιγούρα. Ο Στάθης Βούτος στο ρόλο του Κλαύδιου και η Ελένη Τζώρτζη στο ρόλο της Γερτρούδη δημιουργούν ένα δίδυμο δυναμικής που κινείται με πλήρη έλεγχο των εκφραστικών του μέσων. Ο Πάνος Σταθακόπουλος (Λαέρτης) αποφεύγει σε μεγάλο ποσοστό τις παγίδες του ρόλου κινούμενος επιδέξια. Ο Γιάννης Κοτσαρίνης (Πολώνιος) και ο Κωνσταντίνος Κυριακού (Οράτιος) δημιουργούν εύστοχες διακυμάνσεις στους ρόλους τους και επικοινωνούν με το κοινό. Απολαυστικό δίδυμο αντιθέσεων ο Πρόδρομος Τοσουνίδης που υποδύεται τον Γκλίντενστερν και ο Μάκης Πατέλης, ως Ρόζενγκραντς. Η σκηνική τους χημεία και ετοιμότητα χαρίζουν αξέχαστα κωμικά στιγμιότυπα!
Παρακολουθώντας τέσσερις φορές την παράσταση, διαπίστωσα για πολλοστή φορά ότι η κάθε παράσταση είναι προϊόν μοναδικό και ανεπανάληπτο στο χρόνο (το μαγικό στοιχείο του εφήμερου) αλλά και την αδυναμία του κριτικού θεωρητικού λόγου να καταγράψει με ακρίβεια ή να επιχειρήσει να ταξινομήσει όσα διαδραματίζονται στο χαοτικό θεατρικό σύμπαν…
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Άμλετ ο Β΄» του Sam Bobrick
Από τις θεατρικές επιχειρήσεις Βαγγέλη Λιβαδά
Μετάφραση : Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία : Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Σκηνικά – Κοστούμια : Φλώρα Κουτσουμάνη
Χορογραφίες : Ζελίνα Κιλίμη
Μουσική : Νίκος Παπουτσάς
Διδασκαλία Κρουστών : Δημήτρης Μενούνος
Φωτισμοί : Paolo Scritto
Παίζουν : Στάθης Βούτος, Γιάννης Κοτσαρίνης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Έφη Μουρίκη, Μάκης Πατέλης, Πάνος Σταθακόπουλος, Ελένη Τζώρτζη, Κωνσταντίνος Κυριακού
Συμμετέχουν : Γιάννης Χριστοφάνης, Πέτρος Γιασεμής, Καλλιρόη Κορωνίου, Σοφία Καρατζογλίδου, Κωνσταντίνος Ησαϊας, Πένυ Διαμαντάκου
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΚ
Λεωφόρος Αλεξάνδρας 36, τηλ. 210 82 13 920
Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 21. 30
Σάββατο – Κυριακή 18. 30
Αν το κοινό ανταποκριθεί με ευκολία και συμμετέχει ενεργά στα επί σκηνής τεκταινόμενα, η παράσταση έχει τη δυνατότητα, κυριολεκτικά, ν’ απογειωθεί! Η δράση δεν περιορίζεται στο σκηνικό χώρο, αλλά, απλώνεται και στην πλατεία. Από τον αυτοσχεδιαστικό οίστρο των συντελεστών και τη διάθεση του κόσμου, η διάρκεια της παράστασης μπορεί να παραταθεί ή να διεκπεραιωθεί σε λιγότερο χρόνο, αν οι θεατές δε φανούν πρόθυμοι να γίνουν «συνένοχοι». Ο θίασος αμβλύνεται και αμβλύνει την δυναμική της μιμήσεως, ταυτίζοντας, σε πολλές στιγμές της παράστασης, την θεατρική πράξη με τον «κοινωνικό» ρόλο των ηθοποιών και των θεατών. Ωστόσο, η παρωδία του Αμερικανού Sam Bobrick δεν υπακούει πλήρως σε διαδραστικές στρατηγικές δεδομένου ότι δημιουργεί κωμικές αποκλίσεις με επίκεντρο τους χαρακτήρες του κλασικού Άμλετ. Σύμφωνα με την κριτικό και σημειολόγο του θεάτρου Μαρίκα Θωμαδάκη, «το έργο του Bobrick ανατέμνει σε βάθος τους ρόλους και αναδεικνύει τους δρώντες του Shakespeare σε ήθη και ιδεολογήματα με τεράστια σατιρική συγκέντρωση. Μέσα από το χιούμορ των μονολόγων και των διαλόγων του έργου του, ο Sam Bobrick συνδιαλέγεται δημιουργικά με τον Shakespeare και με τους διανθρώπινους χαρακτήρες του «Άμλετ», βάσει των οποίων ουδετεροποιούνται τα θεατρικά πορτρέτα και υπογραμμίζονται με έντονους χρωματισμούς οι σκηνικές καρικατούρες».
Οι επί σκηνής αυτοσχεδιασμοί των ηθοποιών, τα πειράγματα και οι μεταξύ τους πλάκες διαμορφώνουν με τον παλιμπαιδισμό τους, ένα κλίμα χαβαλέ! Αν και σε πολλά σημεία η παράσταση κινδυνεύει ν’ αγγίξει τα όρια του γελοίου με αστεία τύπου «πήγαινε να δεις αν έρχομαι», παρείστικα ανέκδοτα εφηβικού ύφους, χοντροκομμένα αστεία, υπέρμετρη ή άστοχη δόση βωμολοχίας και κάποια προβλήματα ρυθμού, το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό! Η τρελή παρέα του αφελή και φοβητσιάρη Άμλετ αποτελείται από τη τζάνκι Οφηλία που καπνίζει ασταμάτητα μπάφους, τραγουδάει και χορεύει νέγρικους ραπ ήχους, το γκέι Λαέρτη που πηγαίνει στο Παρίσι να σπουδάσει μανικιούρ-πεντικιούρ, την αλλοπαρμένη Γερτρούδη που δε διστάζει να σμίξει με το γιο της, τον ατσούμπαλο, γκαφατζή αδελφοκτόνο βασιλιά Κλαύδιο, τον ωραιοπαθή Γκλίντενστερν, το λαίμαργο Ρόζενγκραντς, το δολοπλόκο Πολώνιο και τον ζωηρό Οράτιο. Οι ατάκες του φαντάσματος του πατέρα του Άμλετ καθώς και η σκηνή με τους νεκροθάφτες να παίζουν μουσική με τα εργαλεία του επαγγέλματός τους, χαρίζουν άφθονο γέλιο.
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης υποστηρίζει με άνεση και αυτοσχεδιαστική ευχέρεια το ρόλο του Άμλετ. Ως Οφηλία, η Έφη Μουρίκη, με υπερβολή αλλά και βιτριολικό χιούμορ πλάθει μια άκρως κωμική φιγούρα. Ο Στάθης Βούτος στο ρόλο του Κλαύδιου και η Ελένη Τζώρτζη στο ρόλο της Γερτρούδη δημιουργούν ένα δίδυμο δυναμικής που κινείται με πλήρη έλεγχο των εκφραστικών του μέσων. Ο Πάνος Σταθακόπουλος (Λαέρτης) αποφεύγει σε μεγάλο ποσοστό τις παγίδες του ρόλου κινούμενος επιδέξια. Ο Γιάννης Κοτσαρίνης (Πολώνιος) και ο Κωνσταντίνος Κυριακού (Οράτιος) δημιουργούν εύστοχες διακυμάνσεις στους ρόλους τους και επικοινωνούν με το κοινό. Απολαυστικό δίδυμο αντιθέσεων ο Πρόδρομος Τοσουνίδης που υποδύεται τον Γκλίντενστερν και ο Μάκης Πατέλης, ως Ρόζενγκραντς. Η σκηνική τους χημεία και ετοιμότητα χαρίζουν αξέχαστα κωμικά στιγμιότυπα!
Παρακολουθώντας τέσσερις φορές την παράσταση, διαπίστωσα για πολλοστή φορά ότι η κάθε παράσταση είναι προϊόν μοναδικό και ανεπανάληπτο στο χρόνο (το μαγικό στοιχείο του εφήμερου) αλλά και την αδυναμία του κριτικού θεωρητικού λόγου να καταγράψει με ακρίβεια ή να επιχειρήσει να ταξινομήσει όσα διαδραματίζονται στο χαοτικό θεατρικό σύμπαν…
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Άμλετ ο Β΄» του Sam Bobrick
Από τις θεατρικές επιχειρήσεις Βαγγέλη Λιβαδά
Μετάφραση : Ερρίκος Μπελιές
Σκηνοθεσία : Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Σκηνικά – Κοστούμια : Φλώρα Κουτσουμάνη
Χορογραφίες : Ζελίνα Κιλίμη
Μουσική : Νίκος Παπουτσάς
Διδασκαλία Κρουστών : Δημήτρης Μενούνος
Φωτισμοί : Paolo Scritto
Παίζουν : Στάθης Βούτος, Γιάννης Κοτσαρίνης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Πρόδρομος Τοσουνίδης, Έφη Μουρίκη, Μάκης Πατέλης, Πάνος Σταθακόπουλος, Ελένη Τζώρτζη, Κωνσταντίνος Κυριακού
Συμμετέχουν : Γιάννης Χριστοφάνης, Πέτρος Γιασεμής, Καλλιρόη Κορωνίου, Σοφία Καρατζογλίδου, Κωνσταντίνος Ησαϊας, Πένυ Διαμαντάκου
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΡΚ
Λεωφόρος Αλεξάνδρας 36, τηλ. 210 82 13 920
Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 21. 30
Σάββατο – Κυριακή 18. 30
1 σχόλιο:
Ανεξάρτητα από το αν η παράσταση είναι΄ενδιαφέρουσα ή όχι-by the way, είναι- έχω την αίσθηση πως ο κύριος Κυριακίδης ''χρησιμοποιεί'' τον 'Αμλετ ως σίγουρη και ασφαλή λύση. Εννοείται πως οι επιτυχίες πρέπει να επαναλαμβάνονται, ωστόσο, το θέατρο είναι πάνω απ' όλα εξέλιξη.
Υ.Γ.Πολύ καλογραμμένη και καλόπιστη κριτική!
Υ.Γ.2. Πολύ γλυκός και ο υπογράφων!
Δημοσίευση σχολίου