Ανάμεικτα συναισθήματα προκαλούν στο θεατή οι πράξεις των αμφίσημων ηρώων που κατοικούν στο θεατρικό σύμπαν του Μπάμπη Τσικληρόπουλου το οποίο προβάλλει σε κάθε ευκαιρία το αμετάβλητο της τυχαιότητας αλλά και τη διαρκή πιθανότητα μιας ανατροπής. Τα διλήμματα που ορθώνονται στους ήρωες - σιλουέτες ιδεών και συναισθημάτων- και το «σασπένς» της αναμονής ενός διαφορετικού «αύριο» δημιουργούν πολυδαίδαλες δομές αποκλίσεων εντός των οποίων αποθεώνονται η συνείδηση και η δύναμη της ψυχής.
Η δραματουργία του Μπάμπη Τσικληρόπουλου ακροβατεί «στην κόψη του ξυραφιού» κινούμενη σε ετερόκλιτα είδη γραφής και τα όρια ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό γίνονται άκρως δυσδιάκριτα. Το πρώτο του μονόπρακτο, «Η Έκπληξη», -μια υπεραφαιρετική, ατμοσφαιρική προσέγγιση του ανθρώπινου αδιέξοδου- ανεβαίνει το 1969 στο Πειραματικό Θέατρο της Μαριέτας Ριάλδη σε σκηνοθεσία Κωστή Ζώη. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται σε μεγάλες σκηνές και από σημαντικούς σκηνοθέτες : «Το Υπόγειο», «Η Πρόσκληση», ένα κείμενο με συμβολικές αλληγορίες, «Οι Γίγαντες», «Οι Κερατάδες», «Λέγε Μήτσο», έργο που γράφτηκε σε συνεργασία με το Μήτσο Ευθυμιάδη και το Γιώργο Σκούρτη, «Είμαστε όλοι θεατές», «Ο Κύριος», «Σάλτο Μορτάλε», «Κραυγές γυναικών», «Ούρσουλα», «Ο Κήπος με τα χελιδόνια» και «Ο Παρασκευάς».
Η Εταιρεία Θεάτρου «Βήματα», πιστή στη γραμμή της προώθησης ελληνικών έργων, επέλεξε να παρουσιάσει την πικρή κωμωδία «Ωχ! Τα νεφρά μου». Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1994 στο θέατρο «Μάσκες» σε σκηνοθεσία Γιώργη Χριστοφιλάκη και από τότε έχει συμπεριληφθεί στο δραματολόγιο πολλών θιάσων. Ένα κείμενο, ύμνος στη φιλία και την αυταπάρνηση
Δυο εργένηδες αδελφικοί φίλοι, εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, ο Μητσάρας και ο Μπούλης συγκατοικούν εδώ και χρόνια μαζί ζώντας, όμως, μέσα στη φτώχεια. Τους ενώνει μια δυνατή ανδρική φιλία, μια αληθινή αγάπη και αντιμετωπίζουν από κοινού τις αναποδιές της ζωής : ορφάνια, ανεργία, άγχος. Ο Μητσάρας συχνάζει με τις πόρνες της γειτονιάς ενώ ο Μπούλης περιμένει να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα. Ο ένας συμπληρώνει, υποστηρίζει και φροντίζει τον άλλο. Οι δυο ρακοσυλλέκτες έχουν ενώσει τις μοναξιές τους και ονειρεύονται να κάνουν διακοπές στην Αφρική παρέα με όμορφες κοπέλες και αραχτοί σε θάλασσες με χουρμαδιές!! Ένας μυστηριώδης αλλά καθωσπρέπει κύριος εμφανίζεται ξαφνικά κάνοντας τους μια δελεαστική πρόταση που τους διχάζει. Τους προτείνει ν’ αγοράσει τα νεφρά τους προκειμένου να γίνει μια μεταμόσχευση σε κάποιον άρρωστο, έναντι ενός υψηλού χρηματικού ποσού, ενώ, εκβιάζοντας τους ψυχολογικά, τους καλεί να πιστέψουν πως έτσι κάνουν μια θεάρεστη πράξη και η ενδεχόμενη άρνηση τους θα ήταν ενέργεια εγκληματική, κατά της ανθρώπινης ζωής.
Το έργο φιλοδοξεί να θίξει πολλά ζητήματα και σε αρκετά σημεία ακροβατεί αδέξια διαταράζοντας τις υφολογικές ισορροπίες, ιδιαίτερα στη σκηνή που οι δυο άνδρες προκειμένου να απαλλαχθούν από την ενοχλητική παρουσία του παράξενου «ευεργέτη», προσποιούνται το ομοφυλόφιλο ζευγάρι που έχει προσβληθεί από μια επάρατη νόσο. Ωστόσο, διαθέτει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες σκηνές που διανθίζονται από εύστοχα κωμικά στοιχεία, όπως αυτή που ο Μητσάρας ξυρίζει και περιποιείται το Μπούλη και του κανονίζει να συναντηθεί με τη Μαγδαληνή, προκειμένου να του θυμίσει τις ομορφιές της γυναικείας φύσης έστω και μέσα από τον πληρωμένο έρωτα. Παρά τις όποιες δραματουργικές αδυναμίες, την έκδηλη αμηχανία στην εξέλιξη της δράσης και τις ανατροπές που δεν υποστηρίζονται απόλυτα από τις καταστάσεις οδηγώντας σ’ ένα απρόβλεπτο φινάλε, η απλή σκηνοθετική ανάγνωση της Ελένης Γερασιμίδου ανέδειξε τα θετικά στοιχεία του έργου. Ο Γιώργος Γιαννόπουλος (Μητσάρας) και ο Αντώνης Ξένος (Μπούλης) βρήκαν κοινούς κώδικες και επικοινώνησαν στη σκηνή, δίνοντας έμφαση στις αποχρώσεις του χαρακτήρα των προσώπων που υποδύονται. Ο Νίκος Ορφανός ερμηνεύει την αινιγματική φιγούρα του εισοδηματία κύριου Διονυσόπουλου με κυνισμό, σκληρότητα και μια εκφορά λόγου που αποτυπώνει λεπτές διακυμάνσεις της συμπεριφοράς του ήρωα. Η Κατερίνα Μάντζιου ανταποκρίνεται ευδιάθετα στο ρόλο της Μαγδαληνής.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Ωχ! Τα νεφρά μου» του Μπάμπη Τσικληρόπουλου
Από τον εταιρικό θίασο «Βήματα»
Σκηνοθεσία : Ελένη Γερασιμίδου
Σκηνικά – Κοστούμια : Κώστας Βελινόπουλος
Μουσική : Γιάννης Μακρίδης
Παίζουν : Γιώργος Γιαννόπουλος, Κατερίνα Μάντζιου, Αντώνης Ξένος και Νίκος Ορφανός
Η δραματουργία του Μπάμπη Τσικληρόπουλου ακροβατεί «στην κόψη του ξυραφιού» κινούμενη σε ετερόκλιτα είδη γραφής και τα όρια ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό γίνονται άκρως δυσδιάκριτα. Το πρώτο του μονόπρακτο, «Η Έκπληξη», -μια υπεραφαιρετική, ατμοσφαιρική προσέγγιση του ανθρώπινου αδιέξοδου- ανεβαίνει το 1969 στο Πειραματικό Θέατρο της Μαριέτας Ριάλδη σε σκηνοθεσία Κωστή Ζώη. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται σε μεγάλες σκηνές και από σημαντικούς σκηνοθέτες : «Το Υπόγειο», «Η Πρόσκληση», ένα κείμενο με συμβολικές αλληγορίες, «Οι Γίγαντες», «Οι Κερατάδες», «Λέγε Μήτσο», έργο που γράφτηκε σε συνεργασία με το Μήτσο Ευθυμιάδη και το Γιώργο Σκούρτη, «Είμαστε όλοι θεατές», «Ο Κύριος», «Σάλτο Μορτάλε», «Κραυγές γυναικών», «Ούρσουλα», «Ο Κήπος με τα χελιδόνια» και «Ο Παρασκευάς».
Η Εταιρεία Θεάτρου «Βήματα», πιστή στη γραμμή της προώθησης ελληνικών έργων, επέλεξε να παρουσιάσει την πικρή κωμωδία «Ωχ! Τα νεφρά μου». Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1994 στο θέατρο «Μάσκες» σε σκηνοθεσία Γιώργη Χριστοφιλάκη και από τότε έχει συμπεριληφθεί στο δραματολόγιο πολλών θιάσων. Ένα κείμενο, ύμνος στη φιλία και την αυταπάρνηση
Δυο εργένηδες αδελφικοί φίλοι, εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες, ο Μητσάρας και ο Μπούλης συγκατοικούν εδώ και χρόνια μαζί ζώντας, όμως, μέσα στη φτώχεια. Τους ενώνει μια δυνατή ανδρική φιλία, μια αληθινή αγάπη και αντιμετωπίζουν από κοινού τις αναποδιές της ζωής : ορφάνια, ανεργία, άγχος. Ο Μητσάρας συχνάζει με τις πόρνες της γειτονιάς ενώ ο Μπούλης περιμένει να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα. Ο ένας συμπληρώνει, υποστηρίζει και φροντίζει τον άλλο. Οι δυο ρακοσυλλέκτες έχουν ενώσει τις μοναξιές τους και ονειρεύονται να κάνουν διακοπές στην Αφρική παρέα με όμορφες κοπέλες και αραχτοί σε θάλασσες με χουρμαδιές!! Ένας μυστηριώδης αλλά καθωσπρέπει κύριος εμφανίζεται ξαφνικά κάνοντας τους μια δελεαστική πρόταση που τους διχάζει. Τους προτείνει ν’ αγοράσει τα νεφρά τους προκειμένου να γίνει μια μεταμόσχευση σε κάποιον άρρωστο, έναντι ενός υψηλού χρηματικού ποσού, ενώ, εκβιάζοντας τους ψυχολογικά, τους καλεί να πιστέψουν πως έτσι κάνουν μια θεάρεστη πράξη και η ενδεχόμενη άρνηση τους θα ήταν ενέργεια εγκληματική, κατά της ανθρώπινης ζωής.
Το έργο φιλοδοξεί να θίξει πολλά ζητήματα και σε αρκετά σημεία ακροβατεί αδέξια διαταράζοντας τις υφολογικές ισορροπίες, ιδιαίτερα στη σκηνή που οι δυο άνδρες προκειμένου να απαλλαχθούν από την ενοχλητική παρουσία του παράξενου «ευεργέτη», προσποιούνται το ομοφυλόφιλο ζευγάρι που έχει προσβληθεί από μια επάρατη νόσο. Ωστόσο, διαθέτει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες σκηνές που διανθίζονται από εύστοχα κωμικά στοιχεία, όπως αυτή που ο Μητσάρας ξυρίζει και περιποιείται το Μπούλη και του κανονίζει να συναντηθεί με τη Μαγδαληνή, προκειμένου να του θυμίσει τις ομορφιές της γυναικείας φύσης έστω και μέσα από τον πληρωμένο έρωτα. Παρά τις όποιες δραματουργικές αδυναμίες, την έκδηλη αμηχανία στην εξέλιξη της δράσης και τις ανατροπές που δεν υποστηρίζονται απόλυτα από τις καταστάσεις οδηγώντας σ’ ένα απρόβλεπτο φινάλε, η απλή σκηνοθετική ανάγνωση της Ελένης Γερασιμίδου ανέδειξε τα θετικά στοιχεία του έργου. Ο Γιώργος Γιαννόπουλος (Μητσάρας) και ο Αντώνης Ξένος (Μπούλης) βρήκαν κοινούς κώδικες και επικοινώνησαν στη σκηνή, δίνοντας έμφαση στις αποχρώσεις του χαρακτήρα των προσώπων που υποδύονται. Ο Νίκος Ορφανός ερμηνεύει την αινιγματική φιγούρα του εισοδηματία κύριου Διονυσόπουλου με κυνισμό, σκληρότητα και μια εκφορά λόγου που αποτυπώνει λεπτές διακυμάνσεις της συμπεριφοράς του ήρωα. Η Κατερίνα Μάντζιου ανταποκρίνεται ευδιάθετα στο ρόλο της Μαγδαληνής.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Ωχ! Τα νεφρά μου» του Μπάμπη Τσικληρόπουλου
Από τον εταιρικό θίασο «Βήματα»
Σκηνοθεσία : Ελένη Γερασιμίδου
Σκηνικά – Κοστούμια : Κώστας Βελινόπουλος
Μουσική : Γιάννης Μακρίδης
Παίζουν : Γιώργος Γιαννόπουλος, Κατερίνα Μάντζιου, Αντώνης Ξένος και Νίκος Ορφανός
1 σχόλιο:
Μια κουραστικη παρασταση. Ειχε προβληματα ρυθμου και ξεπερασμενο χιουμορ. Ηθελα να αναφωνησω (κανοντας λογοπαιγνιο του τιτλου):
" ΩΧ! ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΑΣ!!! "
Δημοσίευση σχολίου