Ερωτικό τρίγωνο

Η νεοσύστατη θεατρική ομάδα με το χαρακτηριστικό λογότυπο «Breath of art» κάνει την πρώτη της εμφάνιση στον πολυχώρο τέχνης «Altera Pars» που συστηματικά παρέχει τη δυνατότητα σε νέους αλλά και καταξιωμένους δημιουργούς να φέρουν στο φως τα καλλιτεχνικά σχέδια τους. Εξαιρετικές εντυπώσεις άφησαν φέτος οι νύχτες «Nova Pars» κατά τη διάρκεια των οποίων μια πλειάδα θεατρικών σχημάτων παρουσίασε τη δουλειά της ανοίγοντας ένα γόνιμο και δημιουργικό διάλογο.
Η ομάδα «Breath of art» απαρτίζεται από νέους ηθοποιούς που βρίσκοντας κοινούς κώδικες επικοινωνίας, ένωσαν τις δυνάμεις τους. Διαρκώς «ανήσυχη», πειραματίζεται, αναζητά νέους τρόπους έκφρασης και σκοπεύει ν’ ασχοληθεί με σύγχρονους Έλληνες και ξένους δραματουργούς των οποίων τα έργα θα διεγείρουν τη φαντασία της και θα ενεργοποιήσουν τη σκέψη της. Βασικό εργαλείο για τη δουλειά της ομάδας είναι η αναπνοή και οι δυνατότητες χρήσης της στην υποκριτική τέχνη. Από το εργαλείο αυτό, άλλωστε, τα μέλη της ομάδας εμπνεύστηκαν την ονομασία της. Κατά τη διάρκεια των προβών, οι ηθοποιοί ασκούνται πολύ μέσα από τη σιωπή και τη συστηματική παρατήρηση προκειμένου να διαμορφώσουν κοινή υποκριτική γλώσσα. Εφαρμόζουν βιοενεργειακές ασκήσεις που στηρίζονται στις θεωρίες του Βίλχελμ Ράϊχ. Τη μελέτη τους συμπληρώνουν οι ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης και οι δημιουργικοί αυτοσχεδιασμοί που συμβάλλουν καταλυτικά στην εξέλιξη του σκηνικού προϊόντος

Ο Συγγραφέας και το έργο
Στην πρώτη της θεατρική παράσταση, η ομάδα καταπιάνεται με το έργο του Βρετανού Andrew Cowie «Η ζωή μου στην Τέχνη» (My life in Art). Ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, ο Andrew Cowie, που γεννήθηκε το 1956, ζει και εργάζεται στο Birmingham. Μέχρι σήμερα έχει γράψει τα εξής θεατρικά κείμενα που έχουν ανέβει με επιτυχία σε μεγάλες σκηνές της Αγγλίας και άλλων χωρών : «A one man Hamlet», «Castle Dracula», «Friction», «The Authorised version», «Cait’s story» και «1984» (youth theatre adaptation). Στη χώρα μας, το έργο αυτό ανεβαίνει για πρώτη φορά και τη μετάφραση απέδωσε επάξια η Μαρία Φακίνου παραδίνοντας ένα ρέοντα λόγο που εκφέρεται αβίαστα από τους ηθοποιούς.
Πρόκειται για μια σύγχρονη κωμωδία εμπνευσμένη από τις χαοτικές μυστηριώδεις σχέσεις των θεατρίνων και των ερωτικών «διαπλοκών» των παρασκηνίων στο χώρο του θεάματος. Αν και απλοϊκή και ανάλαφρη, ίσως, λίγο αφελής ή επιδερμική σε πρώτο επίπεδο, μέσα από το έξυπνο χιούμορ και την αισιόδοξη οπτική αναδεικνύονται οι αρετές της με μια δεύτερη πιο υποψιασμένη ανάγνωση.
Το έργο ξεκινάει με τις πρόβες ενός θιάσου για το ανέβασμα μιας παράστασης που είναι βασισμένη σ’ ένα κείμενο του 19ου αιώνα, από το λόρδο Βύρωνα. Στο αυθεντικό λυρικό ποίημα πρωταγωνιστούν μια νεαρή γυναίκα, ένας ώριμος άνδρας και ο καρδιοκατακτητής Δον Ζουάν. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών οι σχέσεις των συντελεστών περιπλέκονται μέσα από ένα απίστευτο ερωτικό γαϊτανάκι. Ο νεαρός ηθοποιός ερωτεύεται τη συνομήλικη συμπρωταγωνίστρια του, εκείνη με τη σειρά της γοητεύεται από τον ώριμο σκηνοθέτη, ο οποίος όμως ποθεί το αγόρι. Μέσα σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα, τα όρια της ζωής και της τέχνης, της αλήθειας και του ψέματος, του λάθος και σωστού φαντάζουν δυσδιάκριτα. Οι ισορροπίες διαταράσσονται καθώς τα επαγγελματικά μπλέκονται με τα προσωπικά με κίνδυνο η παράσταση να τιναχθεί στον αέρα.

Η Παράσταση
Η σκηνοθεσία θόλωσε τις δραματουργικές αδυναμίες και επέμεινε στην εξέλιξη των διαπροσωπικών σχέσεων προκειμένου ν’ αναδειχθούν οι όποιες βαθύτερες δομές του έργου. Κάθε γωνιά του πολύχρωμου σκηνικού αποτελεί ένα ξεχωριστό χώρο δράσης. Στα έξι επίπεδα, βλέπουμε το εσωτερικό του σπιτιού του κάθε ήρωα, ειδικά διαμορφωμένο με το προσωπικό του στυλ, καθώς και τους κοινούς χώρους που εκτυλίσσονται οι πρόβες και, στο τέλος, η παράσταση. Το στήσιμο του σκηνικού διευκολύνει την παράλληλη δράση από την οποία αποκαλύπτονται οι αθέατες σκέψεις των ηρώων, οι διπρόσωπες συμπεριφορές τους, η υποκριτική στάση τους απέναντι στους άλλους, η διαφορετική οπτική τους απέναντι στα πράγματα, ο τρόπος πρόσληψης των όσων συμβαίνουν και οι αντίθετες απόψεις τους. Συγκρούσεις και αδιέξοδα, μίση και ερωτικά πάθη, μυστικά και εξομολογήσεις. Χαρακτηριστικές σκηνές η «αποπλάνηση» του νεαρού και η καυστική σάτιρα των παρωχημένων σκηνοθετικών μεθόδων.
Η χρήση των χρωμάτων προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση με τη συνέπεια της και λειτουργεί συμβολικά. Το χρώμα των σκηνικών αντικειμένων σε κάθε δωμάτιο είναι ανάλογο με αυτό που έχει επιλεγεί για το κάθε πρόσωπο : πράσινο για το αγόρι, μωβ για το σκηνοθέτη και πορτοκαλί για το κορίτσι. Οι άρτια επιμελημένοι φωτισμοί παρακολουθούν σε κάθε βήμα τα πρόσωπα αποτυπώνοντας τις συναισθηματικές μεταπτώσεις τους και διαμορφώνοντας μέσα από τις διασταυρώσεις τους ένα «παιχνιδιάρικο» εικαστικό αποτέλεσμα.
Τα βίντεο που προβάλλονται εμβόλιμα στη δράση, αν και απαθανατίζουν χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τις ζωές των καλλιτεχνών μέσα από γρήγορες εναλλαγές ζωντανών εικόνων και υπό τους ζωηρούς μουσικούς ήχους, δεν εξυπηρετούν επί της ουσίας τις προθέσεις του όλου εγχειρήματος. Το εκλαμβάνουμε ως έναν επιμέρους σχολιασμό των όσων διαδραματίζονται. Ο διακοσμητικός ρόλος τους θα ήταν πιο ωφέλιμος αν κάλυπτε τον ενδιάμεσο χρόνο των απαραίτητων αλλαγών για το πέρασμα από τη μια σκηνή στην άλλη. Εδώ εντοπίζεται ένα πρόβλημα ρυθμού και καθυστέρησης που με την πάροδο του χρόνου, οι συντελεστές θα επιληφθούν για την απάλειψή του.

Οι ερμηνείες
Ο Γιάννης Χαρμπάτσης (Graham), στον απαιτητικό ρόλο του σκηνοθέτη, ξεδιαλύνει το αρχικό αμήχανο και συγκεχυμένο τοπίο στιγμών μιας μονοδιάστατης ερμηνείας και βρίσκει, στη συνέχεια, το υποκριτικό του στίγμα. Ο κύριος Χαρμπάτσης κατορθώνει να ξεδιπλώσει μια γκάμα συναισθηματικών αποχρώσεων που κορυφώνεται κυρίως στο φορτισμένο από τις εξομολογήσεις και αναμνήσεις μονόλογο. Ως Steven, ο Νικόλας Μακρής εκπέμπει δυναμικά ερωτισμό με τη σκηνική γοητεία του πλάθοντας έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα. Η ταλαντούχα Χριστέλα Γκιζέλη υποδύεται τη Rebecca αποκαλύπτοντας σταδιακά μέσα από την ερμηνεία της όλες τις στρατηγικές που επιστρατεύει ένα φιλόδοξο θηλυκό προκειμένου να επιτύχει το στόχο του.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Η Ζωή μου στην Τέχνη» του Andrew Cowie
Από τη θεατρική ομάδα «Breath of art»
Μετάφραση : Μαρία Φακίνου
Σκηνοθεσία : Γιάννης Χαρμπάτσης
Σκηνικά : Άννα Ταουκτσή
Κοστούμια : Ρούλα Γιορδαμίνη, Μαργαρίτα Καστανιά
Φωτισμοί : Ohm David
Μουσική και ενορχήστρωση : Μάνος Λουκόπουλος
Στίχοι και μουσική επιμέλεια : Νέλλη Αλμπάνη
Μουσική και τραγούδι : Χαρά Αργυροπούλου
Βίντεο : Χριστίνα Σαμπατάκου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Χριστέλα Γκιζέλη, Νικόλας Μακρής και Γιάννης Χαρμπάτσης

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ «ALTERA PARS»
Μ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός, τηλ. 210 34 16 611
Δευτέρα –Τρίτη 21. 30 και Πέμπτη 01. 00