Παράνομος και αν είναι ο δεσμός μας...

Στο θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης», (στο πρώην «Ριάλτο» που μετονομάστηκε για να τιμηθεί ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός) ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κώστα Αρζόγλου η απολαυστική συγκινητική κωμωδία του Bernard Slade «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» (Same time, next year). Πρόκειται για μια ανάλαφρη ερωτική ιστορία που αποτελεί ιδανική πρόταση για θεατρική έξοδο τις μέρες των γιορτών και προτείνεται ως κατάλληλο θέαμα για όλα τα μέλη της οικογένειας.
Ο Καναδός θεατρικός συγγραφέας (που γεννήθηκε το 1930) έχει υπογράψει μεγάλες επιτυχίες στο Broadway και σε άλλα θέατρα με τα έργα «I remember you», «Μια σφιχτά δεμένη οικογένεια», «Η Ρομαντική κωμωδία», «Fatal Attraction» και άλλα. Παράλληλα ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με τηλεοπτικές σειρές ενώ έργα του μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη. Το «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» πρωτοπαρουσιάστηκε στο Brooks Atkinson Theatre της Νέας Υόρκης το 1975 σε σκηνοθεσία Τζην Σακς. Την ίδια χρονιά παρουσιάζεται και στη χώρα μας με πρωταγωνιστές τον Αλέκο Αλεξανδράκη και τη Νόνικα Γαληνέα.

Φέτες ζωής
Η ιστορία θίγει το θέμα της μοιχείας και παρουσιάζει κομμάτια από τη ζωή ενός παράνομου ζευγαριού. Ένας παράξενος δεσμός επισυνάπτεται κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες και υπό συγκεκριμένους όρους. Η Ντόρις και ο Τζωρτζ γνωρίζουν ο ένας τον άλλο τυχαία μια βραδιά και την περνούν μαζί στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου κοντά στο San Francisco. Και οι δύο τους είναι παντρεμένοι, έχουν παιδιά και αγαπούν τους συζύγους τους. Δεν επιθυμούν να διαλύσουν τις οικογένειές τους και αποφασίζουν να βρουν μια λύση που θα τους οδηγήσει στο αδιέξοδο της παράλληλης σχέσης. Ο καθένας νοιώθει με το δικό του τρόπο τύψεις ή ενοχές και εκφράζει διαφορετικά τα συναισθήματά του. Από εκείνη τη νύχτα, συμφωνούν να συναντιούνται μόνο μια φορά το χρόνο, στο ίδιο μέρος, την ίδια περίπου μέρα και να περνούν μαζί όμορφες στιγμές. Κάθε χρόνο όμως τα πράγματα εξελίσσονται, τίποτα δεν είναι όπως τον προηγούμενο καθώς απρόβλεπτα γεγονότα αναθεωρούν τα δεδομένα. Μέσα από ζωηρούς διαλόγους ξεδιπλώνονται οι χαρακτήρες των δυο ηρώων και επισημαίνονται οι αλλαγές των καταστάσεων. Η Ντορίς και ο Τζωρτζ γνωρίζονται μεταξύ τους καλύτερα, εξομολογείται ο ένας τα μυστικά του στον άλλο, αφηγούνται ιστορίες για τους συντρόφους τους, βιώνουν μαζί ένα σωρό καταστάσεις που τους φέρνουν κοντά και στο τέλος τους κάνουν «αληθινό» ζευγάρι.
Το έργο διαπραγματεύεται χωρίς ίχνος διδακτισμού και τάση ηθικολογίας τα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων εστιάζοντας στην έλλειψη ειλικρίνειας και ευθύτητας, στην αδυναμία επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης, στον εγωισμό και στην αδιαφορία που πολύ συχνά διαταράσσουν τις ισορροπίες σ’ ένα ζευγάρι. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό έργο που συνδυάζει απολαυστικά την κωμωδία και το δράμα και ταυτόχρονα είναι τόσο ανθρώπινο που αγγίζει τη ψυχή και την καρδιά όλων μας.

Η παράσταση
Ο Κώστας Αρζόγλου έχοντας στα χέρια του τη στρωτή μετάφραση του Μιχάλη Παπαμιχάλη και τον καθαρό σε εντολές μικρόκοσμο του συγγραφέα, έκανε μια απλή και καθαρή σκηνοθετική ανάγνωση επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στην κλιμάκωση των συγκρούσεων, στις εναλλαγές των απόψεων, των συμπεριφορών αλλά και στη ψυχολογική εξέλιξη των δύο χαρακτήρων-εκπροσώπων των δύο φύλων.
Εντυπωσιακός και λειτουργικός ο σκηνικός χώρος που διαμόρφωσε ο Γιώργος Ασημακόπουλος. Μια πολυτελής και καλόγουστη σουίτα ενός ξενοδοχείου που διαθέτει πιάνο, τζάκι, αναπαυτικό ανάκλιντρο και διπλό κρεβάτι. Γύρω από το δωμάτιο, μεγάλο μέρος της σκηνής καλύπτεται από μεγάλα δένδρα που σχηματίζουν σχεδόν ένα μικρό δάσος. Η συνολική εικόνα αποτυπώνει την αίσθηση που αποπνέει μια απομονωμένη, ζεστή και άνετη ερωτική φωλιά. Κατά τη διάρκεια εναλλαγής των σκηνών προβάλλονται βιντεάκια με αποσπάσματα από γνωστές ταινίες, φωτογραφίες και άρθρα από εφημερίδες της εποχής με πολιτικά πρόσωπα αλλά και καλλιτέχνες που άφησαν ισχυρό το στίγμα τους καθώς και αγαπημένα τραγούδια, από το «Rock around the clock» έως το «American Pie» και άλλες δημοφιλείς μελωδίες. Άρτια μονταρισμένα πλάνα, ολοκληρωμένες ενότητες και μετρημένος χρόνος. Η χρήση αυτού του υλικού αν και δεν προσφέρει κάτι επί της ουσίας στην εξέλιξη της δράσης, λειτουργεί σαν ένα σχόλιο για την εποχή που γράφτηκε το έργο και εξυπηρετεί ως κάλυψη χρόνου στις απαραίτητες μικρές αλλαγές του σκηνικού. Από τη μια σκηνή στην άλλη μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα. Από το 1951 καταλήγουμε στην τελευταία σκηνή στο 1976 και είναι ευκαιρία εκτός από τις προσωπικές στιγμές των ηρώων του έργου, να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά σε ιστορικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά γεγονότα που σημάδεψαν κάθε έτος. Η επιλογή των κοστουμιών ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κάθε περίστασης που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν τα πρόσωπα. Οι καλοσχεδιασμένοι φωτισμοί του Παντελή Πετράκη δεν κατορθώνουν να παγώσουν τις λεπτομέρειες, δεν εστιάζουν σε καταστάσεις και δεν υπογραμμίζουν-παρά τις συνεχείς απόπειρες- τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των ηρώων.
Η Μαριάννα Τουμασάτου στο ρόλο της Ντορίς και ο Αλέξανδρος Σταύρου ως Τζωρτζ βρήκαν κοινούς υποκριτικούς κώδικες και επικοινωνούν σκηνικά σ’ ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Ερμηνείες με κέφι, ζωντάνια και ζωηράδα. Ξεκαρδιστικά αστεία η σκηνή που η έγκυος, από το σύζυγό της, Ντορίς χρειάζεται επειγόντως τη βοήθεια του Τζωρτζ, ο οποίος καλείται να εκτελέσει χρέη μαιευτήρα καθώς φθάνει πρόωρα και αιφνίδια η γέννα. Στιγμές γέλιου αλλά και συγκίνησης μαζί μ’ ένα τρυφερό «happy end» γεμίζουν με αισιοδοξία και θετική ενέργεια το θεατή.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Κάθε χρόνο ίδια μέρα» του Bernard Slade
Μετάφραση : Μιχάλης Παπαμιχάλης
Σκηνοθεσία : Κώστας Αρζόγλου
Σκηνικά : Γιώργος Ασημακόπουλος
Μουσική επιμέλεια : Ιάκωβος Δρόσος
Φωτισμοί : Παντελής Πετράκης
Βοηθός σκηνογράφου : Βάλια Σπυροπούλου
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Μαριάννα Τουμασάτου και Αλέξανδρος Σταύρου

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ (πρώην Ριάλτο)
Κυψέλης 54, τηλ. 210 88 27 000
Τετάρτη-Κυριακή 19.00, Σάββατο 18.00, Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο 21.00