Το θεατρικό έργο του Σταμάτη
Πολενάκη φέρνει για άλλη μια φορά στο επίκεντρο ζητήματα που αφορούν στη διαλεκτική
σχέση της ιστορικότητας με τη μυθοπλασία. Αντλώντας υλικό από κορυφαία ιστορικά
γεγονότα και με επίκεντρο την ολέθρια κατάληξη του Γερμανού ποιητή Χάινριχ φον
Κλάιστ που αυτοκτόνησε μαζί με την αγαπημένη του Ενριέττε Φόγκελ, ο συγγραφέας
γράφει μια ελεγεία για τους «ιδανικούς αυτόχειρες» και όλους εκείνους που
πέρασαν τη ζωή τους αναζητώντας μάταια το απόλυτο. Το απόλυτο του έρωτα και της
ευτυχίας. Το νόημα εντέλει της ύπαρξής τους και την ανάγκη κατανόησης του
κόσμου που είναι καταδικασμένος να περνάει διαρκώς δύσκολες μέρες. Οι τρεις
διαφορετικές αφηγήσεις και η μεταξύ τους «συνομιλία» οδηγούν σε μια σύνθεση που
δεν «υπερασπίζεται» την απαισιόδοξη εκδοχή των γεγονότων αλλά υπογραμμίζει το
ειδυλλιακό περιβάλλον της ερωτικής συνάντησης αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση.
Άλλωστε, η σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά
κινείται επιδέξια ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη τοποθετώντας τα πρόσωπα σε
σημεία βολής. Το σκηνικό του Νίκου
Δεντάκη σηματοδοτεί με τον υποδηλωτικό του χαρακτήρα τον χώρο όπου οι δύο
εραστές ανταλλάσουν όρκους αγάπης. Το γρασίδι και τα πεσμένα φύλλα αποτυπώνουν
την ανέμελη αλλά και μελαγχολική διάθεση των πρώτων σκιρτημάτων ενώ η εμφάνιση
του όπλου προοικονομεί το μοιραίο τέλος. Τα καλαίσθητα κοστούμια της Βάσιας Χρονοπούλου παρέχουν διακριτικά
όχι μόνο στοιχεία της εποχής αλλά και εξέχοντα χαρακτηριστικά των ηρώων. Οι
καίριοι φωτισμοί του Δημήτρη Μπαλτά
ακολουθούν την ευρηματική «διάθεση» της σκηνοθεσίας να σχολιάσει και να
εικονοποιήσει τον αφηγηματικό λόγο. Ο Δημήτρης
Φραγκιόγλου στον ρόλο του πανδοχέα πλάθει μια έξοχη φυσιογνωμία σαν
αυτόπτης μάρτυρας που καταθέτει σε ένα αόρατο δικαστήριο. Ο Βασίλης Μπατσακούτσας ενσαρκώνει τον
ποιητή Κλάιστ με εκφραστική λιτότητα εστιάζοντας στον πεισιθάνατο ψυχικό του
κόσμο. Ομοίως, η Μάρω Μελισσάρη
υποδύεται τη Φόγκελ δίνοντας έμφαση στις δραματικές αποχρώσεις. Η Μάγκυ Μελισσάρη ερμηνεύει ζωντανά στο
πιάνο κομμάτια από το Winterreise του Σούμπερτ εκφράζοντας τρυφερά και αιχμηρά μαζί τους
φόβους και τις φοβίες των αναμνήσεων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου