Το έργο της Catherine Anne «Tita-Lou» (1989) ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Θέατρο Αμαλία από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης σε σκηνοθεσία Νικηφόρου Παπανδρέου το 1993. Ο μύθος περιγράφει την περιπέτεια δύο αδελφών, της Τίτας και της τυφλής Λου που μένουν μόνες όταν πεθαίνει ο πατέρας τους. Στα χέρια τους ξεμένει ένα γράμμα του που τις συμβουλεύει να πουλήσουν τα πάντα και να φύγουν για ν’ αναζητήσουν τον θαυματοποιό Λε-Ντου.
Η ανακοίνωση του ταξιδιού των δύο γυναικών προαναγγέλλει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός τελετουργικού σχήματος : περάσματα του σώματος και της ψυχής από τη μια κατάσταση στην άλλη, μεταμορφώσεις σ’ ένα επίπεδο κοσμικό μέσα στο φως και στο σκοτάδι.
Στο κείμενο, το ταξίδι εξελίσσεται μέσα σε 12 σκηνές, ενδεικτικός αριθμολογικός συμβολισμός. Από τη γη στον ουρανό και πάλι στη γη, σ’ ένα νησί, οι δυο αδελφές ακολουθούν τους σταθμούς μιας αρχέγονης πορείας μεταμόρφωσης.
Η τυφλή Λου συμβολίζει τη βαθύτερη πλευρά του ασυνείδητου της γυναίκας που ενσαρκώνει η Τίτα. Και οι δυο μαζί αποτελούν τις δύο πλευρές, την αρσενική και θηλυκή της ψυχής.
Η παράσταση
Τα διάκενα των μη-λεχθέντων και ο ελλειπτικός λόγος γίνονται αφορμή για ένα εικονικό παιχνίδι χρωματικών αντιθέσεων. Όσα δεν έχουν ειπωθεί μέσα από το δραματικό λόγο της συγγραφέως, προσπάθησε να μετουσιώσει σε εικόνες η σκηνοθεσία του Πάρι Ψάφου. Σχήματα και χρώματα δεσπόζουν το σκηνικό χώρο σαν να προσπαθούν να διαγράψουν την εξελικτική πορεία προσώπων και καταστάσεων, διαμορφώνοντας ένα παράλληλο, ανεξάρτητο σύμπαν σημειακών συστημάτων.
Καθισμένος οκλαδόν πάνω σ’ ένα λευκό βάθρο, ο Πάρις Ψάφος βγάζει από ένα ανοιχτό κουτί μικρούς λευκούς κύβους, τους οποίους στοιβάζει σε σειρές. Σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, ο ηθοποιός αντικαθιστά αδιάκοπα τους λευκούς κύβους με πολύχρωμους, προβάλλοντας σταδιακά το ξεχωριστό χρώμα της κάθε πλευράς ώστε να σχηματίζονται ομοιόχρωμες επιφάνειες. Η παράλληλη αυτή δράση, που υπογραμμίζεται από τις ευθύβολες εναλλαγές των φωτισμών της Εβίνας Βασιλακοπούλου, ενισχύει την έντονα συμβολική χρήση των χρωμάτων. Το λευκό σκηνικό, οι ψηφίδες Braille, τα γκρι φορέματα αλλά και οι εικόνες από το video wall έρχονται σε αντίθεση με την πολύχρωμη αντανάκλαση των κύβων.
Η Καλλιόπη Παρασχάκη (Τίτα) και η Άρτεμις Μάνου (Λου) συμπλέουν με κοινούς υποκριτικούς κώδικές.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Τίτα-Λου» της Catherine Anne
Μετάφραση : Νικηφόρος Παπανδρέου
Σκηνοθεσία : Πάρις Ψάφος
Σκηνικά-Κοστούμια : Άγγελος Μιχαηλίδης
Μουσική : Μάριος Μπιτσάνης
Κίνηση : Λευτέρης Βάβουλας
Φωτισμοί : Εβίνα Βασιλακοπούλου
Video Art : Νικολέττα Καλαθά
Φωτογραφία : Γεωργία Λένη
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Καλλιόπη Παρασχάκη, Άρτεμις Μάνου και Πάρις Ψάφος
ΘΕΑΤΡΟ ΡΑΓΕΣ
Κωνσταντινουπόλεως 82, Κεραμεικός, τηλ. 210 34 52 751
Κυριακή 21.45, Δευτέρα-Τρίτη 21.00
Η ανακοίνωση του ταξιδιού των δύο γυναικών προαναγγέλλει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός τελετουργικού σχήματος : περάσματα του σώματος και της ψυχής από τη μια κατάσταση στην άλλη, μεταμορφώσεις σ’ ένα επίπεδο κοσμικό μέσα στο φως και στο σκοτάδι.
Στο κείμενο, το ταξίδι εξελίσσεται μέσα σε 12 σκηνές, ενδεικτικός αριθμολογικός συμβολισμός. Από τη γη στον ουρανό και πάλι στη γη, σ’ ένα νησί, οι δυο αδελφές ακολουθούν τους σταθμούς μιας αρχέγονης πορείας μεταμόρφωσης.
Η τυφλή Λου συμβολίζει τη βαθύτερη πλευρά του ασυνείδητου της γυναίκας που ενσαρκώνει η Τίτα. Και οι δυο μαζί αποτελούν τις δύο πλευρές, την αρσενική και θηλυκή της ψυχής.
Η παράσταση
Τα διάκενα των μη-λεχθέντων και ο ελλειπτικός λόγος γίνονται αφορμή για ένα εικονικό παιχνίδι χρωματικών αντιθέσεων. Όσα δεν έχουν ειπωθεί μέσα από το δραματικό λόγο της συγγραφέως, προσπάθησε να μετουσιώσει σε εικόνες η σκηνοθεσία του Πάρι Ψάφου. Σχήματα και χρώματα δεσπόζουν το σκηνικό χώρο σαν να προσπαθούν να διαγράψουν την εξελικτική πορεία προσώπων και καταστάσεων, διαμορφώνοντας ένα παράλληλο, ανεξάρτητο σύμπαν σημειακών συστημάτων.
Καθισμένος οκλαδόν πάνω σ’ ένα λευκό βάθρο, ο Πάρις Ψάφος βγάζει από ένα ανοιχτό κουτί μικρούς λευκούς κύβους, τους οποίους στοιβάζει σε σειρές. Σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, ο ηθοποιός αντικαθιστά αδιάκοπα τους λευκούς κύβους με πολύχρωμους, προβάλλοντας σταδιακά το ξεχωριστό χρώμα της κάθε πλευράς ώστε να σχηματίζονται ομοιόχρωμες επιφάνειες. Η παράλληλη αυτή δράση, που υπογραμμίζεται από τις ευθύβολες εναλλαγές των φωτισμών της Εβίνας Βασιλακοπούλου, ενισχύει την έντονα συμβολική χρήση των χρωμάτων. Το λευκό σκηνικό, οι ψηφίδες Braille, τα γκρι φορέματα αλλά και οι εικόνες από το video wall έρχονται σε αντίθεση με την πολύχρωμη αντανάκλαση των κύβων.
Η Καλλιόπη Παρασχάκη (Τίτα) και η Άρτεμις Μάνου (Λου) συμπλέουν με κοινούς υποκριτικούς κώδικές.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Τίτα-Λου» της Catherine Anne
Μετάφραση : Νικηφόρος Παπανδρέου
Σκηνοθεσία : Πάρις Ψάφος
Σκηνικά-Κοστούμια : Άγγελος Μιχαηλίδης
Μουσική : Μάριος Μπιτσάνης
Κίνηση : Λευτέρης Βάβουλας
Φωτισμοί : Εβίνα Βασιλακοπούλου
Video Art : Νικολέττα Καλαθά
Φωτογραφία : Γεωργία Λένη
Τους ρόλους ερμηνεύουν : Καλλιόπη Παρασχάκη, Άρτεμις Μάνου και Πάρις Ψάφος
ΘΕΑΤΡΟ ΡΑΓΕΣ
Κωνσταντινουπόλεως 82, Κεραμεικός, τηλ. 210 34 52 751
Κυριακή 21.45, Δευτέρα-Τρίτη 21.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου