Το νέο έργο της Πένυς Φυλακτάκη με τον χαρακτηριστικό
τίτλο «Φύκι στον βυθό» απηχεί
αλληγορικές μορφές. Οι έννοιες «χρόνος» και «χρήμα» συγκρίνονται και
αντιπαραβάλλονται ως μονάδες μέτρησης της ποιότητας που καθορίζει σε γενικές
γραμμές την «αληθινή» αξία των εκάστοτε διαπροσωπικών σχέσεων ενός κοινωνικού
συνόλου. Το αφήγημα του χρήματος και το κυνήγι του κέρδους αποκτούν εφιαλτικές
διαστάσεις στο χρονικό της επιστροφής που καταγράφει σε δώδεκα αποσπασματικές
σκηνές η συγγραφέας. Η παράξενη εντολή της διαθήκης του εκλιπόντος πατέρα δια
στόματος του συμβολαιογράφου και φίλου του, γίνεται στην ουσία μια πρόταση
άκρως δελεαστική που εξελίσσεται βαθμηδόν σε ανελέητη αναμέτρηση. Το κίνητρο
για τη διεκδίκηση της περιουσίας που ανέρχεται σε 86.400 και οι αυστηροί όροι
διεκδίκησής της, παρακινούν τα δύο αδέλφια να επανασυνδεθούν έπειτα από 24
χρόνια. Έτσι, ο ανταγωνισμός έρχεται βίαια στο προσκήνιο και η αλληλοεξόντωση
είναι πλέον μονόδρομος. Το παρελθόν σκιάζει το παρόν και οι αποκαλύψεις που
διαδέχονται η μία την άλλη φανερώνουν τις αληθινές προθέσεις των προσώπων. Μέσα
από τη διαθήκη, η συγγραφέας χειρίζεται το χρήμα σε άμεση σχέση με τον χρόνο
για να επισφραγίσει περαιτέρω τη γνωστή ρήση «ο χρόνος είναι χρήμα» σπέρνοντας
ταυτοχρόνως τον καρπό της αμφιβολίας.
Η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μάρκελλου λειτουργεί
αφαιρετικά και ως ένα βαθμό μετωνυμικά για να παρουσιάσει τις
κοινωνικοπολιτικές, φιλοσοφικές και αισθητικές θέσεις της συγγραφέως. Εξάλλου,
το σκηνικό της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη ενισχύει τον υπαινιγμό παραπέμποντας έμμεσα
στον διαβρωμένο κόσμο της αγοροπωλησίας και των διαπραγματεύσεων. Το ζοφερό
αυτό κλίμα ενδυναμώνουν με τις εναλλαγές τους και οι φωτισμοί που σχεδιάζει η Ζωή Μολυβδά Φαμέλη. Η μουσική του
ταλαντούχου Αντώνη Παπακωνσταντίνου
υπογραμμίζει με τον υποδηλωτικό χαρακτήρα της, τα «αισθήματα» της ανησυχίας,
της αναμονής και της επερχομένης απειλής δημιουργώντας στον θεατή αγωνία για
την εξέλιξη της δράσης. Τα κοστούμια της Μαρίας
Καραθάνου δηλώνουν ευθύβολα μέσω της μονοχρωμίας το πένθος. Οι ερμηνείες
κατορθώνουν να αναδείξουν τους διαπλεκόμενους ήρωες στις λεπτές αποχρώσεις
εκφράσεως και εν γένει συμπεριφοράς. Ο Νίκος
Παντελίδης (Αντρέας), η Νεκταρία
Γιαννουδάκη (Μάρθα), η Θεοδώρα
Σιάρκου (Αλεξάνδρα) και ο Γιώργος
Σαββίδης (Νικόλας) κινούνται με άριστη σκηνική ενάργεια στις απαιτήσεις των
συνδιαλεκτικών αντιστίξεων, σε μια παράσταση συνόλου με ενιαία αισθητική
γραμμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου