«Η απουσία του έρωτα έχει πάντα το ίδιο πρόσωπο
Θα ήθελα να κλάψω για σένα
Που πίστεψες στο εικόνισμα της καρδιάς σου
Όμως η ματαιοδοξία ενός γυμνού στέρνου
Δεν αρκεί για να κρατήσει το αίμα ζεστό».
Στον πολυχώρο «Booze Cooperativa» η νεοσύστατη χοροθεατρική ομάδα «Ρου-Ίρα», που στα σανσκριτικά θα πει «αίμα», παρουσιάζει την πρώτη της δουλειά που έχει τίτλο «Διαδρομές». Τα κείμενα της παράστασης είναι αποσπάσματα ποιημάτων του Χάρη Βλαβιανού και της Αθηνάς Ευθυμίου. Η ομάδα ιδρύθηκε από την ηθοποιό και χορογράφο Νερίνα Ζάρπα από μια βαθύτερη ανάγκη έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων γύρω από την ανθρώπινη ψυχή.
Το έργο «Διαδρομές» είναι μια αναδρομή, ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα φλας μπακ στις ερωτικές σχέσεις που συνάπτει μια κοπέλα με δυο άνδρες. Όλα μοιάζουν σα να συμβαίνουν σε όνειρο, σαν ένα παιχνίδι της φαντασίας. Παρακολουθούμε τις σκέψεις της ηρωίδας που ανατρέχει στη γνωριμία, στη σχέση αλλά και στο χωρισμό με τους άνδρες που γνώρισε σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ο πρώτος δεσμός απέχει χρονικά αρκετά με το δεύτερο. Από το διάστημα που μεσολαβεί επέρχεται η ωρίμανση, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας και η συναισθηματική ισορροπία της Κορνέλια. Με τον πρώτο άνδρα που συναντά γνωρίζει για πρώτη φορά τον έρωτα και η σχέση αυτή έχει ρομαντικό χαρακτήρα. Οι δυο τους δε βρίσκουν αυτό που ψάχνουν διότι ο καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες και αυτό τους οδηγεί στο χωρισμό. Στη δεύτερη σχέση η ηρωίδα βιώνει έντονες στιγμές πάθους και ηδονής. Και οι δύο άνδρες φοβούνται να δοθούν ολοκληρωτικά στη σχέση και να δεθούν. Συναισθηματικά αδιέξοδα, έρωτας, πάθος, πεσιμισμός και αισιοδοξία σε μια υπαρξιακή αναζήτηση του σκοτεινού και ανυπότακτου εαυτού μας.
Τα συναισθήματα, η λογική, οι επιθυμίες, τα θέλω και τα πρέπει της Κορνέλια εκφράζονται μέσα από τις μουσικές των Μότσαρτ, τα ερωτικά ταγκό του Πιατσόλα αλλά και των ηλεκτρονικών ήχων των Credence Clear Water Revival. Η χορογραφία και η σκηνοθετική ματιά της Νερίνας Ζάρπα δίνει έμφαση σε ευρύτερους προβληματισμούς γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις με αφορμή το οδοιπορικό της νεαρής κοπέλας. Οι τρεις ηθοποιοί-χορευτές εκτελώντας ατέρμονες παιχνιδιάρικες «πιρουέτες» ενσαρκώνουν την έλλειψη επικοινωνίας, τη μοναξιά και την αδυναμία του σημερινού ανθρώπου να βιώσει την ανεπανάληπτη εμπειρία του έρωτα βρίσκοντας το «άλλο του μισό».
Λιτός και γεμάτος συμβολισμούς ο εικαστικός χώρος που επιμελήθηκε η Έντα Δημοπούλου. Μέσα από τη χρήση των καθρεφτών η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της αντικρίζοντας το είδωλό της, το alter ego της. Το όλο εγχείρημα ενισχύεται από το σχεδιασμό των φωτισμών που υπογραμμίζει συναισθηματικές εντάσεις και σε συνδυασμό με τις μουσικές επιλογές φορτίζεται συγκινησιακά η ατμόσφαιρα.
Η νέα και ταλαντούχα Μυριέλλα Κουρεντή (Κορνέλια) στην πρώτη θεατρική της εμφάνιση με αισθαντικές κινήσεις και έλεγχο εκφραστικών μέσων αποδίδει έξοχα την πορεία της ηρωίδας από την αθωότητα και την αφέλεια της νεανικής ηλικίας στην ολοκλήρωση και συνειδητοποιημένη στάση ζωής της ωριμότητας. Με το διεισδυτικό βλέμμα της, τους μορφασμούς του προσώπου της παγώνει τη λεπτομέρεια κάθε συναισθήματος που βιώνει. Επιτρέπει στο θεατή να εισβάλλει στις ενδόμυχες σκέψεις, τους φόβους και τις ενοχές του προσώπου που υποδύεται. Προσπαθεί ν’ αποτινάξει το παρελθόν. Σβήνει με βία το κραγιόν από τα χείλη της, γράφει με αυτό στον καθρέφτη και στη συνέχεια…δραπετεύει. Ο Άκης Σιδέρης (Άνδρας Α) ερμηνεύει πολύ εκφραστικά, με δύναμη και ενάργεια, με νεύρο και κινήσεις ακρίβειας τον αινιγματικό χαρακτήρα του άνδρα που μυεί το νεαρό κορίτσι στον άγνωστο κόσμο του έρωτα. Η σκηνή με τα ανακατωμένα χαρτιά στο πάτωμα που μαζεύονται μανιωδώς από τους δύο εραστές και η χορογραφία που ακολουθεί με το ερωτικό παιχνίδι-κυνηγητό αποτυπώνει τις ζωηρές πλευρές των πρώτων σκιρτημάτων του έρωτα. Ο Νικόλας Αναστασόπουλος (Άνδρας Β) υπογραμμίζει την αρρενωπότητα του ισχυρού αρσενικού που διεκδικεί με πάθος το θηλυκό κάνοντας το να βιώσει έντονα τη γυναικεία του υπόσταση.
«Βροχή εντός
και εκτός
Νοσηρή εκτόνωση της φύσης
Και απώλεια χρώματος
Που με επαναφέρει στην αρχική ωμότητα»
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Διαδρομές» από το Χοροθέατρο «Ρου-Ίρα»
Χορογραφία-Σκηνοθεσία : Νερίνα Ζάρπα
Βοηθός σκηνοθέτη : Νικόλας Αναστασόπουλος
Βοηθός χορογράφου : Άκης Σιδέρης
Εικαστική επιμέλεια : Έντα Δημοπούλου
Μουσική επιμέλεια : Νερίνα Ζάρπα
Φωτισμοί : Ομάδα Ρου-Ίρα
Φωτογραφίες : Νίκος Μπρανίδης
Παίζουν : Μυριέλλα Κουρεντή, Άκης Σιδέρης και Νικόλας Αναστασόπουλος
BOOZE COOPERATIVA
Κολοκοτρώνη 57, Σύνταγμα, τηλ. 210 32 40 944
Θα ήθελα να κλάψω για σένα
Που πίστεψες στο εικόνισμα της καρδιάς σου
Όμως η ματαιοδοξία ενός γυμνού στέρνου
Δεν αρκεί για να κρατήσει το αίμα ζεστό».
Στον πολυχώρο «Booze Cooperativa» η νεοσύστατη χοροθεατρική ομάδα «Ρου-Ίρα», που στα σανσκριτικά θα πει «αίμα», παρουσιάζει την πρώτη της δουλειά που έχει τίτλο «Διαδρομές». Τα κείμενα της παράστασης είναι αποσπάσματα ποιημάτων του Χάρη Βλαβιανού και της Αθηνάς Ευθυμίου. Η ομάδα ιδρύθηκε από την ηθοποιό και χορογράφο Νερίνα Ζάρπα από μια βαθύτερη ανάγκη έκφρασης σκέψεων και συναισθημάτων γύρω από την ανθρώπινη ψυχή.
Το έργο «Διαδρομές» είναι μια αναδρομή, ένα ταξίδι στο παρελθόν, ένα φλας μπακ στις ερωτικές σχέσεις που συνάπτει μια κοπέλα με δυο άνδρες. Όλα μοιάζουν σα να συμβαίνουν σε όνειρο, σαν ένα παιχνίδι της φαντασίας. Παρακολουθούμε τις σκέψεις της ηρωίδας που ανατρέχει στη γνωριμία, στη σχέση αλλά και στο χωρισμό με τους άνδρες που γνώρισε σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ο πρώτος δεσμός απέχει χρονικά αρκετά με το δεύτερο. Από το διάστημα που μεσολαβεί επέρχεται η ωρίμανση, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας και η συναισθηματική ισορροπία της Κορνέλια. Με τον πρώτο άνδρα που συναντά γνωρίζει για πρώτη φορά τον έρωτα και η σχέση αυτή έχει ρομαντικό χαρακτήρα. Οι δυο τους δε βρίσκουν αυτό που ψάχνουν διότι ο καθένας έχει διαφορετικές ανάγκες και αυτό τους οδηγεί στο χωρισμό. Στη δεύτερη σχέση η ηρωίδα βιώνει έντονες στιγμές πάθους και ηδονής. Και οι δύο άνδρες φοβούνται να δοθούν ολοκληρωτικά στη σχέση και να δεθούν. Συναισθηματικά αδιέξοδα, έρωτας, πάθος, πεσιμισμός και αισιοδοξία σε μια υπαρξιακή αναζήτηση του σκοτεινού και ανυπότακτου εαυτού μας.
Τα συναισθήματα, η λογική, οι επιθυμίες, τα θέλω και τα πρέπει της Κορνέλια εκφράζονται μέσα από τις μουσικές των Μότσαρτ, τα ερωτικά ταγκό του Πιατσόλα αλλά και των ηλεκτρονικών ήχων των Credence Clear Water Revival. Η χορογραφία και η σκηνοθετική ματιά της Νερίνας Ζάρπα δίνει έμφαση σε ευρύτερους προβληματισμούς γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις με αφορμή το οδοιπορικό της νεαρής κοπέλας. Οι τρεις ηθοποιοί-χορευτές εκτελώντας ατέρμονες παιχνιδιάρικες «πιρουέτες» ενσαρκώνουν την έλλειψη επικοινωνίας, τη μοναξιά και την αδυναμία του σημερινού ανθρώπου να βιώσει την ανεπανάληπτη εμπειρία του έρωτα βρίσκοντας το «άλλο του μισό».
Λιτός και γεμάτος συμβολισμούς ο εικαστικός χώρος που επιμελήθηκε η Έντα Δημοπούλου. Μέσα από τη χρήση των καθρεφτών η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της αντικρίζοντας το είδωλό της, το alter ego της. Το όλο εγχείρημα ενισχύεται από το σχεδιασμό των φωτισμών που υπογραμμίζει συναισθηματικές εντάσεις και σε συνδυασμό με τις μουσικές επιλογές φορτίζεται συγκινησιακά η ατμόσφαιρα.
Η νέα και ταλαντούχα Μυριέλλα Κουρεντή (Κορνέλια) στην πρώτη θεατρική της εμφάνιση με αισθαντικές κινήσεις και έλεγχο εκφραστικών μέσων αποδίδει έξοχα την πορεία της ηρωίδας από την αθωότητα και την αφέλεια της νεανικής ηλικίας στην ολοκλήρωση και συνειδητοποιημένη στάση ζωής της ωριμότητας. Με το διεισδυτικό βλέμμα της, τους μορφασμούς του προσώπου της παγώνει τη λεπτομέρεια κάθε συναισθήματος που βιώνει. Επιτρέπει στο θεατή να εισβάλλει στις ενδόμυχες σκέψεις, τους φόβους και τις ενοχές του προσώπου που υποδύεται. Προσπαθεί ν’ αποτινάξει το παρελθόν. Σβήνει με βία το κραγιόν από τα χείλη της, γράφει με αυτό στον καθρέφτη και στη συνέχεια…δραπετεύει. Ο Άκης Σιδέρης (Άνδρας Α) ερμηνεύει πολύ εκφραστικά, με δύναμη και ενάργεια, με νεύρο και κινήσεις ακρίβειας τον αινιγματικό χαρακτήρα του άνδρα που μυεί το νεαρό κορίτσι στον άγνωστο κόσμο του έρωτα. Η σκηνή με τα ανακατωμένα χαρτιά στο πάτωμα που μαζεύονται μανιωδώς από τους δύο εραστές και η χορογραφία που ακολουθεί με το ερωτικό παιχνίδι-κυνηγητό αποτυπώνει τις ζωηρές πλευρές των πρώτων σκιρτημάτων του έρωτα. Ο Νικόλας Αναστασόπουλος (Άνδρας Β) υπογραμμίζει την αρρενωπότητα του ισχυρού αρσενικού που διεκδικεί με πάθος το θηλυκό κάνοντας το να βιώσει έντονα τη γυναικεία του υπόσταση.
«Βροχή εντός
και εκτός
Νοσηρή εκτόνωση της φύσης
Και απώλεια χρώματος
Που με επαναφέρει στην αρχική ωμότητα»
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Διαδρομές» από το Χοροθέατρο «Ρου-Ίρα»
Χορογραφία-Σκηνοθεσία : Νερίνα Ζάρπα
Βοηθός σκηνοθέτη : Νικόλας Αναστασόπουλος
Βοηθός χορογράφου : Άκης Σιδέρης
Εικαστική επιμέλεια : Έντα Δημοπούλου
Μουσική επιμέλεια : Νερίνα Ζάρπα
Φωτισμοί : Ομάδα Ρου-Ίρα
Φωτογραφίες : Νίκος Μπρανίδης
Παίζουν : Μυριέλλα Κουρεντή, Άκης Σιδέρης και Νικόλας Αναστασόπουλος
BOOZE COOPERATIVA
Κολοκοτρώνη 57, Σύνταγμα, τηλ. 210 32 40 944
1 σχόλιο:
Περιεκτική και επί της ουσίας, άνευ περιττόλογων, η κριτική της συγκεκριμένης παράστασης! Μία ξεχωριστή γεύση από χοροθέατρο!
Δημοσίευση σχολίου