Τρεις πρόσφυγες, τρεις ιστορίες, τρεις διαδρομές
Στη σκηνή του «Ανοιχτού Θεάτρου» ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης παρουσιάζει σε ενιαία παράσταση τρία μονόπρακτα βασισμένα σε κείμενα σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων που καταπιάνονται για πρώτη φορά με τη θεατρική γραφή. Πηγή έμπνευσης των δημιουργών αποτέλεσε ο κοινός προβληματισμός τους γύρω από τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών στη χώρα μας. Ο Μάνος Ελευθερίου, η Μάρω Δούκα και ο Μένης Κουμανταρέας τοποθετούν ως κεντρικά πρόσωπα των μονολόγων τους τρεις νεαρούς πρόσφυγες στη χώρα μας που αφηγούνται τις δυσκολίες και τον αγώνα τους να γίνουν αποδεκτοί, να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο που θα σέβεται τη διαφορετικότητα και θα προσφέρει ίσες ευκαιρίες στα μέλη του. Λόγος βαθιά βιωματικός που πλημμυρίζει από τα συναισθήματα της αδικίας, της ανασφάλειας και της αγωνίας φθάνει βαθμιαία σε κραυγή διαμαρτυρίας.
Μέσα από αυτές τις θεατρικές προσαρμογές προσφέρεται η δυνατότητα σε τρεις νέους ηθοποιούς να ερμηνεύσουν τους ήρωες των μικρόκοσμων των συγγραφέων με προσήλωση στις εσωτερικές δονήσεις των ρόλων και με ενάργεια στην παρουσίαση του συστήματος των δρώντων.
Η παράσταση ξεκινάει με το μονόλογο «Μπλε Μελαγχολία» του Μάνου Ελευθερίου. Στο εν λόγω κείμενο παρακολουθούμε τη διαδικασία μιας θεατρικής οντισιόν. Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο Μάρεκ, ένας Πολωνός ηθοποιός που αναγκάζεται να εργάζεται σε οικοδομή για να επιβιώσει, διεκδικεί να πάρει ένα ρόλο που ίσως του εξασφαλίσει κάποια επαγγελματική προοπτική. Ένας «αόρατος» σκηνοθέτης, μια απόμακρη, απρόσωπη φωνή, «ανακρίνει» με υπεροψία το φιλόδοξο νεαρό προσπαθώντας να εντοπίσει την αχίλλειο πτέρνα του, να βρει πάτημα να τον απορρίψει ή να εξακριβώσει τα όρια των ψυχολογικών του αντοχών. Ο Πέτρος Σπυρόπουλος υποδύεται πειστικότατα το νεαρό μετανάστη αναδίδοντας εύστοχα τις εκφάνσεις και την εναλλαγή συναισθημάτων : αμηχανία, συστολή, αγωνία που μετατρέπεται σταδιακά σε οργή, αγανάκτηση, ειρωνεία και απέχθεια. Μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη σκηνική παρουσία με προοπτικές!
Ο δεύτερος μονόλογος με τον τίτλο «Σας αρέσει ο Μπραμς;» της Μάρως Δούκα είχε αρχικά τη μορφή διηγήματος και προσαρμόστηκε για το θέατρο με τη συνεργασία της συγγραφέως. Είχε παρουσιαστεί από τον Κυριάκο Κατζουράκη και την Κάτια Γέρου με τον γενικό τίτλο «Ο δρόμος προς τη Δύση». Η Ίρινα, μια Ουκρανή εκδιδόμενη γυναίκα μιλάει σε ένα δημοσιογράφο που πραγματοποιεί μια στατιστική έρευνα για τη ζωή των μεταναστών και του εξιστορεί το μακρύ ταξίδι της άφιξής της στην Ελλάδα καθώς και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσής της. Η Λουκία Μιχαλοπούλου μας καθηλώνει καταθέτοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία. Επιβλητική στις σιωπές της, γεμάτες οι παύσεις της, πλήρης ο έλεγχος των εκφραστικών της μέσων. Ενσαρκώνει ένα σαφές και διακριτό στη σύλληψή του ήθος, που της επιτρέπει να ελιχθεί σε εύρος και βάθος.
Στο δωμάτιο ενός Αλβανού πιτσιρικά που εκπορνεύεται διαδραματίζεται η τρίτη ιστορία με τον τίτλο «Αλτίν» που υπογράφει ο Μένης Κουμανταρέας. Ο θεατής πληροφορείται στοιχεία γύρω από τη ζωή του Αλτίν μέσα από ασταμάτητα τηλεφωνήματα που δέχεται ο ήρωας από τη μητέρα του, την κοπέλα του, τους φίλους του αλλά και διάφορους πελάτες. Το ψέμα μπλέκεται με την αλήθεια όπως και το ποιος είναι τελικά το θύμα και ο θύτης. Τον ήρωα ερμηνεύει ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης που ξεχώρισε από τη συμμετοχή του στις παραστάσεις «Η Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη και «Η Πρόβα» του Γιώργου Αρμένη. Ως Αλτίν, ο Μάνος Καρατζογιάννης κωδικοποιεί την ερμηνεία του στους ρυθμούς ενός εξαιρετικά ευέλικτου ρεαλισμού δημιουργώντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα του ήρωα. Μέσα από τη σωματική του έκφραση αποκαλύπτει σταδιακά τις πτυχώσεις του τραγικού στοιχείου που φέρει το πρόσωπο της αναφοράς τις οποίες ωστόσο διανθίζει με ισορροπημένες δόσεις χιούμορ που αποδυναμώνουν την τεταμένη ατμόσφαιρα αποφεύγοντας εντέχνως τον κίνδυνο της εκτροπής σε παρωδία. Εν κατακλείδι, αποδίδει μια μεγάλη γκάμα αποχρώσεων του χαρακτήρα, υπογραμμίζοντας την ταλάντευσή του από την κυνικότητα σε μια σχεδόν παιδική αφέλεια.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια ακολούθησαν πιστά τις σκηνικές οδηγίες ενώ οι φωτισμοί κατορθώνουν να τονίζουν και να υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά τα επεισόδια κάθε πλοκής.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Μπλε Μελαγχολία» των Μάνου Ελευθερίου, Μάρως Δούκα και Μένη Κουμανταρέα
Σκηνοθεσία : Γιώργος Μιχαηλίδης
Σκηνικά- Κοστούμια : Αγνή Ντούτση
Μουσική : Γιώργος Χριστιανάκης
Παίζουν : Πέτρος Σπυρόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου και Μάνος Καρατζογιάννης
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Κάλβου 70, Γκύζη, τηλ. 210 64 45 749
Στη σκηνή του «Ανοιχτού Θεάτρου» ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης παρουσιάζει σε ενιαία παράσταση τρία μονόπρακτα βασισμένα σε κείμενα σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων που καταπιάνονται για πρώτη φορά με τη θεατρική γραφή. Πηγή έμπνευσης των δημιουργών αποτέλεσε ο κοινός προβληματισμός τους γύρω από τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών στη χώρα μας. Ο Μάνος Ελευθερίου, η Μάρω Δούκα και ο Μένης Κουμανταρέας τοποθετούν ως κεντρικά πρόσωπα των μονολόγων τους τρεις νεαρούς πρόσφυγες στη χώρα μας που αφηγούνται τις δυσκολίες και τον αγώνα τους να γίνουν αποδεκτοί, να ενταχθούν σε ένα κοινωνικό σύνολο που θα σέβεται τη διαφορετικότητα και θα προσφέρει ίσες ευκαιρίες στα μέλη του. Λόγος βαθιά βιωματικός που πλημμυρίζει από τα συναισθήματα της αδικίας, της ανασφάλειας και της αγωνίας φθάνει βαθμιαία σε κραυγή διαμαρτυρίας.
Μέσα από αυτές τις θεατρικές προσαρμογές προσφέρεται η δυνατότητα σε τρεις νέους ηθοποιούς να ερμηνεύσουν τους ήρωες των μικρόκοσμων των συγγραφέων με προσήλωση στις εσωτερικές δονήσεις των ρόλων και με ενάργεια στην παρουσίαση του συστήματος των δρώντων.
Η παράσταση ξεκινάει με το μονόλογο «Μπλε Μελαγχολία» του Μάνου Ελευθερίου. Στο εν λόγω κείμενο παρακολουθούμε τη διαδικασία μιας θεατρικής οντισιόν. Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο Μάρεκ, ένας Πολωνός ηθοποιός που αναγκάζεται να εργάζεται σε οικοδομή για να επιβιώσει, διεκδικεί να πάρει ένα ρόλο που ίσως του εξασφαλίσει κάποια επαγγελματική προοπτική. Ένας «αόρατος» σκηνοθέτης, μια απόμακρη, απρόσωπη φωνή, «ανακρίνει» με υπεροψία το φιλόδοξο νεαρό προσπαθώντας να εντοπίσει την αχίλλειο πτέρνα του, να βρει πάτημα να τον απορρίψει ή να εξακριβώσει τα όρια των ψυχολογικών του αντοχών. Ο Πέτρος Σπυρόπουλος υποδύεται πειστικότατα το νεαρό μετανάστη αναδίδοντας εύστοχα τις εκφάνσεις και την εναλλαγή συναισθημάτων : αμηχανία, συστολή, αγωνία που μετατρέπεται σταδιακά σε οργή, αγανάκτηση, ειρωνεία και απέχθεια. Μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη σκηνική παρουσία με προοπτικές!
Ο δεύτερος μονόλογος με τον τίτλο «Σας αρέσει ο Μπραμς;» της Μάρως Δούκα είχε αρχικά τη μορφή διηγήματος και προσαρμόστηκε για το θέατρο με τη συνεργασία της συγγραφέως. Είχε παρουσιαστεί από τον Κυριάκο Κατζουράκη και την Κάτια Γέρου με τον γενικό τίτλο «Ο δρόμος προς τη Δύση». Η Ίρινα, μια Ουκρανή εκδιδόμενη γυναίκα μιλάει σε ένα δημοσιογράφο που πραγματοποιεί μια στατιστική έρευνα για τη ζωή των μεταναστών και του εξιστορεί το μακρύ ταξίδι της άφιξής της στην Ελλάδα καθώς και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσής της. Η Λουκία Μιχαλοπούλου μας καθηλώνει καταθέτοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία. Επιβλητική στις σιωπές της, γεμάτες οι παύσεις της, πλήρης ο έλεγχος των εκφραστικών της μέσων. Ενσαρκώνει ένα σαφές και διακριτό στη σύλληψή του ήθος, που της επιτρέπει να ελιχθεί σε εύρος και βάθος.
Στο δωμάτιο ενός Αλβανού πιτσιρικά που εκπορνεύεται διαδραματίζεται η τρίτη ιστορία με τον τίτλο «Αλτίν» που υπογράφει ο Μένης Κουμανταρέας. Ο θεατής πληροφορείται στοιχεία γύρω από τη ζωή του Αλτίν μέσα από ασταμάτητα τηλεφωνήματα που δέχεται ο ήρωας από τη μητέρα του, την κοπέλα του, τους φίλους του αλλά και διάφορους πελάτες. Το ψέμα μπλέκεται με την αλήθεια όπως και το ποιος είναι τελικά το θύμα και ο θύτης. Τον ήρωα ερμηνεύει ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης που ξεχώρισε από τη συμμετοχή του στις παραστάσεις «Η Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη και «Η Πρόβα» του Γιώργου Αρμένη. Ως Αλτίν, ο Μάνος Καρατζογιάννης κωδικοποιεί την ερμηνεία του στους ρυθμούς ενός εξαιρετικά ευέλικτου ρεαλισμού δημιουργώντας έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα του ήρωα. Μέσα από τη σωματική του έκφραση αποκαλύπτει σταδιακά τις πτυχώσεις του τραγικού στοιχείου που φέρει το πρόσωπο της αναφοράς τις οποίες ωστόσο διανθίζει με ισορροπημένες δόσεις χιούμορ που αποδυναμώνουν την τεταμένη ατμόσφαιρα αποφεύγοντας εντέχνως τον κίνδυνο της εκτροπής σε παρωδία. Εν κατακλείδι, αποδίδει μια μεγάλη γκάμα αποχρώσεων του χαρακτήρα, υπογραμμίζοντας την ταλάντευσή του από την κυνικότητα σε μια σχεδόν παιδική αφέλεια.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια ακολούθησαν πιστά τις σκηνικές οδηγίες ενώ οι φωτισμοί κατορθώνουν να τονίζουν και να υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά τα επεισόδια κάθε πλοκής.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Μπλε Μελαγχολία» των Μάνου Ελευθερίου, Μάρως Δούκα και Μένη Κουμανταρέα
Σκηνοθεσία : Γιώργος Μιχαηλίδης
Σκηνικά- Κοστούμια : Αγνή Ντούτση
Μουσική : Γιώργος Χριστιανάκης
Παίζουν : Πέτρος Σπυρόπουλος, Λουκία Μιχαλοπούλου και Μάνος Καρατζογιάννης
ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Κάλβου 70, Γκύζη, τηλ. 210 64 45 749
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου