Πλούσια παρακαταθήκη το έργο αλλά και οι αφηγήσεις των πλανόδιων καλλιτεχνών που συνηθίζουν να λένε ότι «η ζωή τους είναι ο δρόμος». Ο τρόπος και η στάση ζωής τους άσκησαν επιρροή και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για μεγάλους δημιουργούς. Οι φορητές σκηνές, από το θρυλικό άρμα του Θέσπη ως τα περιπλανώμενα μπουλούκια συνδέθηκαν με διάφορες μορφές λαϊκού θεάτρου. Φαινόμενο ρευστό και πολύπλευρο που φθάνει από την παραστατική ιεροτελεστία ως την απλή διασκέδαση πλατιών μαζών.
Σε αυτό το είδος θεάτρου στηρίζεται η ευφάνταστη και πρωτότυπη ιδέα που υλοποίησε φέτος το φεστιβάλ Αθηνών. Θέατρο σε τροχόσπιτο! Ένα βαν μεταφέρει ένα τροχόσπιτο, σχεδιασμένο από τον εικαστικό Σωκράτη Σωκράτους, με προδιαγραφές αυτόνομης θεατρικής σκηνής. Το όχημα ταξιδεύει και κάνει στάσεις σε διάφορες γωνιές της Αθήνας για να δώσει παραστάσεις που απευθύνονται σε κοινό κάθε ηλικίας. Το έργο είναι μια ελεύθερη προσαρμογή της ταινίας του Ιταλού, βραβευμένου με Όσκαρ, σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι «La Strada». Η Γαλλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτης Pierrette Dupoyet έγραψε ένα μονόλογο με ηρωίδα τη Τζελσομίνα που αφηγείται τις περιπέτειες της ζωής της. Η φτωχή κοπέλα αναγκάζεται για βιοποριστικούς λόγους να εγκαταλείψει την οικογένεια της και ν’ ακολουθήσει τον σκληρό ζογκλέρ Ζαμπάνο που δίνει υπαίθριες παραστάσεις περιπλανώμενος από χωριό σε χωριό. Μια περίεργη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους καθώς εκείνος προσπαθεί να την εκπαιδεύσει στις τεχνικές του θεάτρου του δρόμου και του τσίρκου. Θέλει να την υποτάξει στη δική του θέληση, να την κάνει υποχείριο του, την καταπιέζει, την κακομεταχειρίζεται και σύντομα η Τζελσομίνα θα προσπαθήσει ν’ απαλλάξει τον εαυτό της από τον ασφυκτικό κλοιό που την απειλεί. Η γνωριμία της με τον «Τρελό» θα την γοητεύσει ανοίγοντας της νέους ορίζοντες. Όμως, τα πράγματα εξελίσσονται δυσάρεστα, ο Ζαμπάνο σκοτώνει από φθόνο τον «τρελό» και η ηρωίδα βρίσκει ένα τραγικό τέλος.
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου κράτησε το βασικό ιστό της ιστορίας κάνοντας κάποιες αφηγηματικές παρεμβάσεις ενώ προσάρμοσε πρόσωπα και καταστάσεις στα ελληνικά δεδομένα όπως, για παράδειγμα, την αλλαγή των ονομάτων: η Τζελσομίνα έγινε Σπυριδούλα και ο Ζαμπάνο έγινε Μήτσος. Και σε αυτή τη σκηνοθεσία, το στίγμα του νεαρού ευφάνταστου δημιουργού είναι εμφανές. Στα κείμενα που γράφει και σκηνοθετεί («Κατσαρίδα», «Μόνο την αλήθεια, Μέρος Ι», «Ιστορίες από το Κατάρ») οι ήρωες του κατοικούν σε ένα παραμυθένιο κόσμο, σε μια ονειρική ατμόσφαιρα. Το «πειραγμένο» φινάλε του έργου σε χιπ-χοπ ρυθμούς με τη γλυκόπικρη γεύση ότι «κι ένα πετραδάκι να είσαι χρησιμεύεις σε κάτι» προσδίδει στο όλο εγχείρημα αέρα αισιοδοξίας και θετική ενέργεια!
Το τροχόσπιτο, γύρω και μέσα στο οποίο κινείται η Σπυριδούλα, μια φιγούρα καρτούν, γίνεται τελικά το κέλυφος αυτής της περιπλανώμενης ψυχής που έρχεται αντιμέτωπη με τους ανθρώπους, την αγάπη και το μίσος, το καλό και το κακό. Καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν οι ζωηροί φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ που προσθέτουν, μαζί με την υπέροχη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, μια παιχνιδιάρικη χροιά κάνοντας αντιθέσεις με τον κατάλευκο, άδειο (εκτός από ελάχιστα αντικείμενα) σκηνικό χώρο. Κατασκευασμένο από ημιδιάφανο πλεξιγκλάς, το τροχόσπιτο είναι έτσι σχεδιασμένο, ώστε η μετωπική πλευρά να κατεβαίνει σαν ράμπα, τα πλαϊνά να είναι συρόμενα, το εσωτερικό να χρησιμοποιείται για τη δράση, καθώς και η οροφή στην οποία ανεβαίνει η ηθοποιός από μια εσωτερική σκαλίτσα
Η Όλια Λαζαρίδου ενσαρκώνει, χειριζόμενη ευθύβολα τα πλούσια εκφραστικά της μέσα, τη Σπυριδούλα, ένα αλητάκι – σκλαβάκι που ακολουθεί κατά πόδας τον Μήτσο ακόμη κι όταν εκείνος την αφήνει για να επισκεφθεί τις πόρνες της περιοχής.. Μοναδική αφηγηματική δεινότητα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Μια παιδική αθωότητα που συγκινεί με τη γνησιότητα της! Με τις εναλλαγές της φωνής της και με τη χορογραφική κινησιολογία της υποδύεται όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ακρίβεια της υποκριτικής υφολογίας της.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Pierrette Dupoyet «Τζελσομίνα»
Ελεύθερη προσαρμογή της ταινίας του Federico Fellini «La Strada»
Διασκευή : Όλια Λαζαρίδου-Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνοθεσία : Βασίλης Μαυρογεωργίου
Κατασκευή τροχόσπιτου - Σκηνικά - Κοστούμια : Σωκράτης Σωκράτους
Μουσική : Κωνσταντίνος Βήτα
Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ
Ερμηνεύει η Όλια Λαζαρίδου
Συμμετέχει ο Γιώργος Τσούλαρης
ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ
8 & 13/6 Πειραιώς 260 (Κήπος), 18/6 Κορεάτικη Αγορά, 25/6 Πεδίον του Άρεως, 27/6 Αττικό Άλσος, 3/7 Πάρκο Κολωνού, 10/7 Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς) , 14/7 Μικρή Επίδαυρος, 16/7 Φεστιβάλ Ολυμπίας
Ώρα έναρξης : 21.00
Είσοδος Ελεύθερη
Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς
Σε αυτό το είδος θεάτρου στηρίζεται η ευφάνταστη και πρωτότυπη ιδέα που υλοποίησε φέτος το φεστιβάλ Αθηνών. Θέατρο σε τροχόσπιτο! Ένα βαν μεταφέρει ένα τροχόσπιτο, σχεδιασμένο από τον εικαστικό Σωκράτη Σωκράτους, με προδιαγραφές αυτόνομης θεατρικής σκηνής. Το όχημα ταξιδεύει και κάνει στάσεις σε διάφορες γωνιές της Αθήνας για να δώσει παραστάσεις που απευθύνονται σε κοινό κάθε ηλικίας. Το έργο είναι μια ελεύθερη προσαρμογή της ταινίας του Ιταλού, βραβευμένου με Όσκαρ, σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι «La Strada». Η Γαλλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτης Pierrette Dupoyet έγραψε ένα μονόλογο με ηρωίδα τη Τζελσομίνα που αφηγείται τις περιπέτειες της ζωής της. Η φτωχή κοπέλα αναγκάζεται για βιοποριστικούς λόγους να εγκαταλείψει την οικογένεια της και ν’ ακολουθήσει τον σκληρό ζογκλέρ Ζαμπάνο που δίνει υπαίθριες παραστάσεις περιπλανώμενος από χωριό σε χωριό. Μια περίεργη σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους καθώς εκείνος προσπαθεί να την εκπαιδεύσει στις τεχνικές του θεάτρου του δρόμου και του τσίρκου. Θέλει να την υποτάξει στη δική του θέληση, να την κάνει υποχείριο του, την καταπιέζει, την κακομεταχειρίζεται και σύντομα η Τζελσομίνα θα προσπαθήσει ν’ απαλλάξει τον εαυτό της από τον ασφυκτικό κλοιό που την απειλεί. Η γνωριμία της με τον «Τρελό» θα την γοητεύσει ανοίγοντας της νέους ορίζοντες. Όμως, τα πράγματα εξελίσσονται δυσάρεστα, ο Ζαμπάνο σκοτώνει από φθόνο τον «τρελό» και η ηρωίδα βρίσκει ένα τραγικό τέλος.
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου κράτησε το βασικό ιστό της ιστορίας κάνοντας κάποιες αφηγηματικές παρεμβάσεις ενώ προσάρμοσε πρόσωπα και καταστάσεις στα ελληνικά δεδομένα όπως, για παράδειγμα, την αλλαγή των ονομάτων: η Τζελσομίνα έγινε Σπυριδούλα και ο Ζαμπάνο έγινε Μήτσος. Και σε αυτή τη σκηνοθεσία, το στίγμα του νεαρού ευφάνταστου δημιουργού είναι εμφανές. Στα κείμενα που γράφει και σκηνοθετεί («Κατσαρίδα», «Μόνο την αλήθεια, Μέρος Ι», «Ιστορίες από το Κατάρ») οι ήρωες του κατοικούν σε ένα παραμυθένιο κόσμο, σε μια ονειρική ατμόσφαιρα. Το «πειραγμένο» φινάλε του έργου σε χιπ-χοπ ρυθμούς με τη γλυκόπικρη γεύση ότι «κι ένα πετραδάκι να είσαι χρησιμεύεις σε κάτι» προσδίδει στο όλο εγχείρημα αέρα αισιοδοξίας και θετική ενέργεια!
Το τροχόσπιτο, γύρω και μέσα στο οποίο κινείται η Σπυριδούλα, μια φιγούρα καρτούν, γίνεται τελικά το κέλυφος αυτής της περιπλανώμενης ψυχής που έρχεται αντιμέτωπη με τους ανθρώπους, την αγάπη και το μίσος, το καλό και το κακό. Καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν οι ζωηροί φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ που προσθέτουν, μαζί με την υπέροχη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα, μια παιχνιδιάρικη χροιά κάνοντας αντιθέσεις με τον κατάλευκο, άδειο (εκτός από ελάχιστα αντικείμενα) σκηνικό χώρο. Κατασκευασμένο από ημιδιάφανο πλεξιγκλάς, το τροχόσπιτο είναι έτσι σχεδιασμένο, ώστε η μετωπική πλευρά να κατεβαίνει σαν ράμπα, τα πλαϊνά να είναι συρόμενα, το εσωτερικό να χρησιμοποιείται για τη δράση, καθώς και η οροφή στην οποία ανεβαίνει η ηθοποιός από μια εσωτερική σκαλίτσα
Η Όλια Λαζαρίδου ενσαρκώνει, χειριζόμενη ευθύβολα τα πλούσια εκφραστικά της μέσα, τη Σπυριδούλα, ένα αλητάκι – σκλαβάκι που ακολουθεί κατά πόδας τον Μήτσο ακόμη κι όταν εκείνος την αφήνει για να επισκεφθεί τις πόρνες της περιοχής.. Μοναδική αφηγηματική δεινότητα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Μια παιδική αθωότητα που συγκινεί με τη γνησιότητα της! Με τις εναλλαγές της φωνής της και με τη χορογραφική κινησιολογία της υποδύεται όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ακρίβεια της υποκριτικής υφολογίας της.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Pierrette Dupoyet «Τζελσομίνα»
Ελεύθερη προσαρμογή της ταινίας του Federico Fellini «La Strada»
Διασκευή : Όλια Λαζαρίδου-Βασίλης Μαυρογεωργίου
Σκηνοθεσία : Βασίλης Μαυρογεωργίου
Κατασκευή τροχόσπιτου - Σκηνικά - Κοστούμια : Σωκράτης Σωκράτους
Μουσική : Κωνσταντίνος Βήτα
Φωτισμοί : Ελευθερία Ντεκώ
Ερμηνεύει η Όλια Λαζαρίδου
Συμμετέχει ο Γιώργος Τσούλαρης
ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ ΤΡΟΧΟΣΠΙΤΟ
8 & 13/6 Πειραιώς 260 (Κήπος), 18/6 Κορεάτικη Αγορά, 25/6 Πεδίον του Άρεως, 27/6 Αττικό Άλσος, 3/7 Πάρκο Κολωνού, 10/7 Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς) , 14/7 Μικρή Επίδαυρος, 16/7 Φεστιβάλ Ολυμπίας
Ώρα έναρξης : 21.00
Είσοδος Ελεύθερη
Υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου